Η επαναστατικότητα του Χριστιανισμού

Ο Χριστιανισμός είναι κάτι περισσότερο από συντηρητικός ή προοδευτικός. Είναι επαναστατικός. «Πυρ ήλθον βαλείν επί την γην», είπε ο Ιησούς. Ο Χριστιανισμός ανατρέπει πολλές αξίες και αναστηλώνει νέες. Ζητεί όχι απλώς το γκρέμισμα κάποιων κακών θεσμών, αλλά τη μεταβολή στο καλύτερο του φρονήματος των ανθρώπων. Στόχος είναι «ο καινός άνθρωπος», χωρίς τον οποίο και ο καλύτερος θεσμός αποβαίνει άχρηστος ή βλαπτικός. Το σύνθημα του Κομμουνισμού που είναι επαναστατικό είναι: «προλετάριοι όλου του κόσμου ενωθείτε». Το σύνθημα του Χριστιανισμού που είναι επαναστατικό είναι: «άνθρωποι όλου του κόσμου ενωθείτε».

Η «συνύπαρξη» θεωρείται μια προοδευτική ιδέα. Εντούτοις σε σύγκριση με το Χριστιανικό στόχο της παγκοσμίου αδελφότητας αποτελεί το μίνιμουμ, γιατί βασίζεται στην ανοχή και όχι στην αγάπη του συνανθρώπου. Το ότι το επαναστατικό κοινωνικό πιστεύω του Χριστιανισμού αποτελεί ιδανικό όχι μόνο αξεπέραστο αλλά και δυσκολοπλησίαστο από τα κοινωνικά συστήματα της κάθε εποχής, δε σημαίνει ότι είναι ουτοπία. Ίσως είναι μακρύς ο δρόμος για την ολοκληρωμένη πραγμάτωσή του. Όσο αγωνιζόμαστε όμως για να γίνεται πράξη το κρυμμένο μέσα στον ορίζοντα των ελπίδων μας ιδανικό, τόσο ο κόσμος κερδίζει σε αληθινό ηθικό πολιτισμό και σε ευτυχία. Ενώ το κοινωνικό πιστεύω του Χριστιανισμού είναι επαναστατικό, εντούτοις ο ιστορικός Χριστιανισμός υπήρξε πολλές φορές αρνητής του πνεύματος. Υπήρξε συντηρητικός. Πολλοί μιλούν για χρεοκοπία του Χριστιανισμού. Όχι. Ο Χριστιανισμός δε χρεοκόπησε και δρα αφενός στα υπόγεια της ιστορίας οδηγώντας τον κόσμο προς τα εμπρός. Οι Χριστιανοί όμως πολλές φορές χρεοκοπούν και προδίδουν τις υψηλές αρχές του Ευαγγελίου. Χρέος υπέρτατο, όσων φέρουμε το τίμιο χριστιανικό όνομα, ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΔΙΑΔΩΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ νιώθοντας το συνάνθρωπό μας σαν πλησίον μας, αδελφό μας, και θυσιάζοντας τον καταραμένο εγωισμό, που συντελεί στη δυστυχία μας.

Κείμενο που κυκλοφόρησε στην ΕΧΟΝ Ξάνθης – Αναδημοσίευση από ΠΕΜΠΤΟΥΣΙΑ