α΄.

Φυσάει σφοδρὸς ὁ ἀέρας,

καὶ τὸ δάσος κυμαίνεται

τῆς Σελλαιίδος· φθάνουσι

μακρὰν ἐδῶ, ὅπου κάθομαι,

μουσικά μέτρα.     5

 

β΄.

Ἀφροντίστων ποιμένων

στίχοι δὲν εἶναι, ἢ γάμου,

ἢ πανηγυριζόντων

νέων γυναικῶν καὶ ἀνθρώπων,

μήτε ἱερέων.     10

 

γ΄.

Ἄλλη λαμπρὰ πανήγυρις

τὴν σήμερον ἑορτάζεται

εἰς τὴν Ἑλλάδα· ὁ ἄγγελος

χορεύει τοῦ πολέμου·

δάφνας μοιράζει.     15

 

δ΄.

Bράχοι ὑψηλοί, διαβόητοι,

βουνὰ τοῦ τετραχώρου,

ἀπό σᾶς καταβαίνουσι

πολλοὶ καὶ δυνατοὶ

ἀδάμαστοι ἄνδρες.     20

 

ε΄.

Kάθε χέρι, κλαδί·

κάθε κεφάλι φέρνει

στέφανον· ἀπὸ βράχον

πηδάουν εἰς βράχον ψάλλοντες

πολέμιον ἄσμα.     25

 

ς΄.

“Μακρὰν καὶ σκοτεινὴν

ζωὴν τὰ παλληκάρια

μισοῦν· ὄνομα ἀθάνατον

θέλουν καὶ τάφον ἔντιμον

ἀντὶς διὰ στρῶμα.”     30

 

ζ΄.

Oὔτως ἐβόουν· συμφώνως

τ’ ἅρματά τους ἐβρόνταον

καὶ τ’ ἄντρα…. — Ὦ δὲν ἀκούω

πλέον παρὰ τὸν ἄνεμον

καὶ τοὺς χειμάρρους. ―     35

 

η΄.

Ἐσύ ὁποῦ τρέχεις, πρόσμενε

ὦ στρατιῶτα· εἰπέ μου,

καὶ ἂς μὴ σὲ κυνηγήση

βόλι τοῦ ἐχθροῦ, ποὺ ὑπῆγαν

οἱ σύντροφοί σου; ―     40

 

θ΄.

“Λείπει ὁ καιρός. Ἂν ἔχης

ἐλαφρὰ τὰ ποδάρια,

“καὶ στῆθος, ἀκολοῦθα με·

τρέξε καὶ σὺ μ’ ἐμένα·

μᾶς φεύγει ἡ ὧρα». ―     45

 

ι΄.

Γνωρίζω τὴν φωνήν σου.

Ὁδήγει. — Οἱ βράχοι φεύγουσι

τώρα ὑπὸ τὰ πατήματα

συχνά, φεύγουν ὀπίσω

σπήλαια καὶ δένδρα.     50

 

ια΄.

Tῶν ποταμῶν πλατέα

νερά, βαθέα λαγγάδια,

ἔρημα μονοπάτια,

δάση, βουνά, χωράφια,

φεύγουν ὀπίσω.     55

 

ιβ΄.

Ἰδοὺ τὸ Καρπενήσι·

αὐτοῦ ἀπὸ τὰ ψηλώματα,

ὅπου ἀναμένω, βλέπω

κρυπτὸν στεφανομένων

σύνταγμα ἡρώων.     60

 

ιγ΄.

Kαί ἀντίκρυ τὰ ἀναθρέμματα

τοῦ Ὀσμᾶν μὲ δίχως τάξιν,

πλὴν χιλιάδας, χιλιάδας

βλέπω συγκεχυμένων

πεζῶν καὶ ἱππέων.     65

 

ιδ΄.

Ὡς εἰς χώραν ἑορτάζουσαν

συντρέχει μὲν ὁ κόσμος

πολύς, κλαγγᾶς δὲ ὀργάνων,

φωνᾶς δὲ ἀνδρῶν χαιρόντων

ἀκούεις καὶ κρότον.     70

 

ιε΄.

Oὔτω καὶ εἰς τὸ στρατόπεδον

τῶν βαρβάρων ἀκούεις

κραυγᾶς, τύμπανα, κτύπους·

ὅμως ἀτρέμα ὁ θάνατος

στέκων τοὺς βλέπει.     75

 

ις΄.

Ὡς τόσον τῆς ἡμέρας

τὸ φῶς ἐγίνηκ’ ἄφαντον·

τοὺς οὐρανοὺς σκεπάζει

τὸ φοβερόν σου κάλυμμα

ἱερᾶ νύκτα.     80

 

ιζ΄.

Mητέρα φρονημάτων

ὑψηλῶν, συνεργὲ

ψυχῶν τολμηροτάτων,

νύκτα οὐρανία καὶ σύγχρονε

δικαιοσύνης.     85

 

ιη΄.

Συχνά ἀπὸ σὲ παιδεύονται

λαοὶ ἄφρονες, ἄσωτοι·

συχνὰ καὶ τῶν τυράννων

ἀλλάζεις τὴν χρυσὴν

ζώνην εἰς στάκτην.     90

 

ιθ΄.

Tώρα ἐδῶ τὸ πυκνότερον

σκότος σου χύσαι. Ἄνθρωπος

ἄνθρωπον ἂς μὴ βλέπῃ,

ἂς μὴ ξανοίγῃ μάτι

χείρα ὠπλισμένην.     95

 

κ΄.

Tό πνεῦμα ταραγμένον

τῶν ἐχθρῶν τῆς πατρίδος μου

ἂς πλάσσῃ φοβεροὺς

γίγαντας, καὶ ἂς φαντάζεται

παντοῦ μαχαίρας.     100

 

κα΄.

Ἀκούω, ἀκούω τὸν θόρυβον

ὡς ἀρχομένης μάχης·

κουφοβροντάει τοιούτως,

ὅτε ἐπάνω εἰς τοὺς βράχους

ρίχνεται ἡ θάλασσα.     105

 

κβ΄.

Δάσος βοάει τοιούτως,

ὅποτε ἀπὸ τὰ σύγνεφα

σκληρῶς τὸ δέρνει ὁ ἄνεμος·

ξηρὰ τὰ φύλλα φεύγουσιν

εἰς τὸν ἀέρα.     110

 

κγ΄.

Nά, τῶν σπαθιῶν ὁ κρότος

προδήλως τώρα ἀκούεται·

νά, πέφτουν ὡς οὐράνιαι

βρονταί, πολλά, ἀπροσδόκητα

βόλια θανάτου.     115

 

κδ΄.

Nά, πανταχοῦ σηκώνονται

ὁμοῦ καὶ τῶν νικώντων,

καὶ τῶν νενικημένων

αἱ φωναί, τρομερὴ

φρικτή ἁρμονία.     120

 

κε΄.

Ὦ ἄγγελοι, ὅπου ἐτάχθητε

φύλακες τῶν δικαίων,

τῆς Σελλαιίδος σώσατε

τὰ τέκνα καὶ τὸν Μπότσαρην

διὰ τὴν Ἑλλάδα.     125

 

κς΄.

Ἔπαυσ’ ἡ μάχη ὁλότελα,

ἀναχωρεῖ καὶ ἡ νύκτα·

ἰδοὺ ποὺ τ’ ἄστρα ἀχνύζουσι,

καὶ οἱ καθαροὶ λευκαίνονται

αἰθέριοι κάμποι.     130

 

κζ΄.

Πυκναί, πυκναὶ ὡς ὁμίχλη,

περνάουν ἀπ’ ἔμπροσθέν μου

τῶν ψυχῶν οἱ χιλιάδες·

τὰ χέρια τῶν ἀκόμα

στάζουσιν αἷμα.     135

 

κη΄.

Ἄνομοι, τὸν σταυρὸν

ἐχθρὸν ἐπῆραν· καὶ ἄγγελος

τοὺς ὁδηγεῖ· εἰς τὸ πρόσωπόν

του λάμπει ἡ καταδίκη,

ρομφαία στὸ χέρι.     140

 

κθ΄.

Ἰδού ἀνὰ δεκάδας,

πετάουν καὶ τῶν Ἑλλήνων

τὰ πνεύματα ἐλαφρά·

ἀστράπτουν ὡς οἱ ἀκτίνες

τοῦ πρώτου ἡλίου.     145

 

λ΄.

Φέρνει σταυρὸν καὶ βάια

ὁ πτερωμένος ἄγγελος

ποὺ τοὺς ἡγεμονεύει·

ψάλλοντες ἀναβαίνουσιν

ὑπέρ τὰ νέφη.     150

 

λα΄.

Ψυχαί μαρτύρων χαίρετε·

τὴν αρετήν σας ἄμποτε

νὰ μιμηθῶ εἰς τὸν κόσμον,

καὶ νὰ φέρω τὴν λύραν μου

μὲ σᾶς νὰ ψάλλω.     155