Ἐννόημα
    Ἐννόημα
  • !

    Μὲ τὴν προσοχὴ ἡ προσευχὴ γίνεται ἡ ἀναφαίρετη περιουσία τοῦ προσευχομένου προσώπου. Μὲ τὴν προσοχὴ φέρνει ἄφθονους καρπούς, χωρὶς τὴν προσοχὴ κάνει ἀγκάθια καὶ τριβόλια.

  • !

    Ἡ ἀναπόσπαστη προσοχὴ πού διατηρεῖ τὴν προσευχὴ ἐντελῶς ἐλεύθερη ἀπὸ περισπασμοὺς καὶ ἀπὸ ἄσχετες σκέψεις καὶ εἰκόνες εἶναι ἕνα δῶρο τῆς χάρης τοῦ Θεοῦ. Δείχνουμε μιὰ εἰλικρινῆ ἐπιθυμία νὰ δεχτοῦμε τὸ δῶρο τῆς χάρης -τὸ ψυχοσωτήριο δῶρο τῆς προσοχῆς- μὲ τὸ νὰ βιάζουμε τὸν ἑαυτό μας νὰ προσεύχεται πάντα μὲ προσοχή. Ἡ τεχνητὴ προσοχή -ὅπως θὰ μπορούσαμε νὰ ὀνομάσουμε τὴν δική μας ἀβοήθητη προσοχὴ χωρὶς τὴν βοήθεια τῆς χάρης- περιλαμβάνει τὸ κλείσιμο τῆς ψυχῆς στὰ λόγια τῆς προσευχῆς σύμφωνα μὲ τὴν συμβουλὴ τοῦ Ἁγίου Ἰωάννη τῆς Κλίμακος.

  • !

    Ἀλλὰ ὁ Θεὸς μπορεῖ νὰ τοῦ δώσει σταθερότητα καὶ θὰ τὸ κάνει αὐτὸ ὅταν ὁ Ἴδιος ἀποφασίσει σὲ ἀντάλλαγμα γιὰ τὴν ἐπιμονὴ καὶ τὴν ὑπομονή μας στὴν ἄσκηση τῆς προσευχῆς.

  • !

    Ἰδιαίτερα βοηθητικὸ στὰ νὰ διατηρεῖται ἡ προσοχὴ στὴν διάρκεια τῆς προσευχῆς εἶναι ἡ ἐξαιρετικὰ ἀργὴ προφορὰ τῶν λέξεων τῆς προσευχῆς. Ἂς προφέρονται τὰ λόγια χωρὶς βία ἔτσι ὥστε ὁ νοῦς νὰ μπορεῖ νὰ μείνει κλεισμένος στὰ λόγια τῆς προσευχῆς καὶ νὰ μὴν ξεγλιστρήσει ἀπὸ τὸ νόημα καμιὰ λέξη.

  • !

    «Ἡ προσευχὴ εἶναι ἐκ φύσεως ἡ κοινωνία καὶ ἡ ἕνωση τοῦ ἀνθρώπου καὶ τοῦ Θεοῦ, ἡ μητέρα καὶ ἡ κόρη τῶν δακρύων, γέφυρα γιὰ νὰ προσπερνοῦν ἔτσι οἱ πειρασμοί, προστατευτικὸ τεῖχος ἀπὸ τὶς θλίψεις, συντριβὴ τῆς διαμάχης, ἐνεργητικότητα, χωρὶς σύνορα πηγὴ τῶν ἀρετῶν καὶ τῶν πνευματικῶν δώρων, ἀόρατη πρόοδος, τροφὴ τῆς ψυχῆς, φωτισμὸς τοῦ πνεύματος, ἐκκοπὴ τῆς ἀπελπισίας, ἐπίδειξη ἐλπίδας, ἀπελευθέρωση ἀπὸ τὴν λύπη, ὁ πλοῦτος τοῦ ἀνθρώπου.

  • !

    Στὴν ἀρχὴ πρέπει νὰ πιέζουμε τὸν ἑαυτό μας νὰ προσεύχεται. Σύντομα ἡ προσευχὴ ἀρχίζει νὰ δίνει παρηγοριὰ καὶ αὐτὴ ἡ παρηγοριά μᾶς ἐξαναγκάζει καὶ μᾶς ἐνθαρρύνει στὸ νὰ βιάζουμε τὸν ἑαυτό μας.

  • !

    Τὰ πονηρὰ πνεύματα ξέροντας τὴ δύναμη τῆς προσευχῆς καὶ τοῦ εὐεργετικοῦ της ἀποτελέσματος προσπαθοῦν μὲ ὅλα τὰ δυνατὰ μέσα στὸ νὰ μᾶς ἀποτρέψουν ἀπὸ αὐτὴν παρακινῶντας μας νὰ χρησιμοποιήσουμε τὸ χρόνο τὸν ὁρισμένο γιὰ προσευχὴ γιὰ ἄλλες ἀσχολίες ἢ διαφορετικὰ προσπαθοῦν νὰ τὴν ἐξουδετερώσουν καὶ νὰ τὴν βεβηλώσουν μὲ ἐγκόσμιους περισπασμοὺς καὶ ἁμαρτωλὴ ἀφηρημάδα καὶ μὲ τὸ νὰ παρουσιάζουν τὴν ὥρα τῆς προσευχῆς ἕνα ἀναρίθμητο σμῆνος γήινων σκέψεων, ἁμαρτωλῶν ὀνειροπολήσεων καὶ φαντασιώσεων.

Ἡ προσοχὴ στὴν Προσευχή

 

Προσευχή: Ἡ Προσευχὴ χρειάζεται τὴν ἀδιαχώριστη παρουσία καὶ συνεργασία τῆς προσοχῆς. Μὲ τὴν προσοχὴ ἡ προσευχὴ γίνεται ἡ ἀναφαίρετη περιουσία τοῦ προσευχομένου προσώπου. Μὲ τὴν προσοχὴ φέρνει ἄφθονους καρπούς, χωρὶς τὴν προσοχὴ κάνει ἀγκάθια καὶ τριβόλια.

Οἱ καρποὶ τῆς προσευχῆς περιλαμβάνουν φωτισμὸ τοῦ πνεύματος, συντριβὴ τῆς καρδιᾶς, ἐγρήγορση τῆς ψυχῆς μὲ τὴν ζωὴ τοῦ Πνεύματος.

Τὰ ἀγκάθια εἶναι σημάδι τοῦ θανάτου τῆς ψυχῆς καὶ τῆς φαρισαϊκῆς αὐτοπεποίθησης ποὺ πηγάζει ἀπὸ τὴν σκληρότητα τῆς καρδιᾶς ποὺ ἱκανοποιεῖται καὶ ἐνθουσιάζεται μὲ τὴν ποσότητα τῶν προσευχῶν της καὶ τὸν χρόνο ποὺ σπαταλᾶ γιὰ νὰ λέει τὶς προσευχές.

Ἡ ἀναπόσπαστη προσοχὴ πού διατηρεῖ τὴν προσευχὴ ἐντελῶς ἐλεύθερη ἀπὸ περισπασμοὺς καὶ ἀπὸ ἄσχετες σκέψεις καὶ εἰκόνες εἶναι ἕνα δῶρο τῆς χάρης τοῦ Θεοῦ. Δείχνουμε μιὰ εἰλικρινῆ ἐπιθυμία νὰ δεχτοῦμε τὸ δῶρο τῆς χάρης -τὸ ψυχοσωτήριο δῶρο τῆς προσοχῆς- μὲ τὸ νὰ βιάζουμε τὸν ἑαυτό μας νὰ προσεύχεται πάντα μὲ προσοχή. Ἡ τεχνητὴ προσοχή -ὅπως θὰ μπορούσαμε νὰ ὀνομάσουμε τὴν δική μας ἀβοήθητη προσοχὴ χωρὶς τὴν βοήθεια τῆς χάρης- περιλαμβάνει τὸ κλείσιμο τῆς ψυχῆς στὰ λόγια τῆς προσευχῆς σύμφωνα μὲ τὴν συμβουλὴ τοῦ Ἁγίου Ἰωάννη τῆς Κλίμακος.

Ἂν τὸ πνεῦμα λόγῳ τῆς ἀπειρίας του στὴν προσευχὴ ξεφύγει ἀπὸ τὸ κλείσιμό της στὰ λόγια θὰ πρέπει νὰ ξαναοδηγηθεῖ πίσω σ’ αὐτό. Ὁ νοῦς στὴν μεταπτωτικὴ κατάστασή του εἶναι φυσικὰ ἀσταθὴς καὶ ἔχει τάση νὰ περιπλανιέται παντοῦ. Ἀλλὰ ὁ Θεὸς μπορεῖ νὰ τοῦ δώσει σταθερότητα καὶ θὰ τὸ κάνει αὐτὸ ὅταν ὁ Ἴδιος ἀποφασίσει σὲ ἀντάλλαγμα γιὰ τὴν ἐπιμονὴ καὶ τὴν ὑπομονή μας στὴν ἄσκηση τῆς προσευχῆς.

Ἰδιαίτερα βοηθητικὸ στὰ νὰ διατηρεῖται ἡ προσοχὴ στὴν διάρκεια τῆς προσευχῆς εἶναι ἡ ἐξαιρετικὰ ἀργὴ προφορὰ τῶν λέξεων τῆς προσευχῆς. Ἂς προφέρονται τὰ λόγια χωρὶς βία ἔτσι ὥστε ὁ νοῦς νὰ μπορεῖ νὰ μείνει κλεισμένος στὰ λόγια τῆς προσευχῆς καὶ νὰ μὴν ξεγλιστρήσει ἀπὸ τὸ νόημα καμιὰ λέξη. Ἂς λέγονται οἱ λέξεις μὲ δυνατὴ φωνὴ ὅταν ἡ προσευχὴ γίνεται κατὰ μόνας. Αὐτὸ ἐπίσης βοηθᾶ στὸ νὰ διατηρεῖται ἡ προσοχή.

Εἶναι ἰδιαίτερα εὔκολο νὰ διατηρεῖται ἡ προσοχὴ στὴν προσευχὴ ὅταν γίνεται στὸ ἰδιαίτερο δωμάτιο κάποιου καὶ ὁ καθένας μας πρέπει νὰ ἐξαναγκάσει τὸν ἑαυτό του σ’ αὐτὸ τὸ πρᾶγμα. Ἀγαπητέ μου ἀδελφὲ μὴν ἀρνηθεὶς τὸ ζυγὸ κάποιας δόσης μονοτονίας καὶ ἐξαναγκασμοῦ γιὰ νὰ συνηθίσεις τὸν ἑαυτό σου στὶς πνευματικὲς ἀσκήσεις καὶ ἰδιαίτερα στὸν κανόνα τῆς προσευχῆς σου. Ἀρμάτωσε τὸν ἑαυτό σου ἔγκαιρα μὲ τὸ παντοδύναμο ὅπλο τῆς προσευχῆς. Ἐξοικειώσου μὲ τὸν κανόνα τῆς προσευχῆς ἐν ὅσῳ ἔχεις ἀκόμα τὴν εὐκαιρία.

Ἡ προσευχὴ εἶναι παντοδύναμη λόγῳ τῆς παντοδυναμίας τοῦ Θεοῦ ποὺ δρᾶ μέσα της. Εἶναι ἡ «μάχαιρα τοῦ Πνεύματος, ποὺ εἶναι ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ».

«Ἡ προσευχὴ εἶναι ἐκ φύσεως ἡ κοινωνία καὶ ἡ ἕνωση τοῦ ἀνθρώπου καὶ τοῦ Θεοῦ, ἡ μητέρα καὶ ἡ κόρη τῶν δακρύων, γέφυρα γιὰ νὰ προσπερνοῦν ἔτσι οἱ πειρασμοί, προστατευτικὸ τεῖχος ἀπὸ τὶς θλίψεις, συντριβὴ τῆς διαμάχης, ἐνεργητικότητα, χωρὶς σύνορα πηγὴ τῶν ἀρετῶν καὶ τῶν πνευματικῶν δώρων, ἀόρατη πρόοδος, τροφὴ τῆς ψυχῆς, φωτισμὸς τοῦ πνεύματος, ἐκκοπὴ τῆς ἀπελπισίας, ἐπίδειξη ἐλπίδας, ἀπελευθέρωση ἀπὸ τὴν λύπη, ὁ πλοῦτος τοῦ ἀνθρώπου>>.

Στὴν ἀρχὴ πρέπει νὰ πιέζουμε τὸν ἑαυτό μας νὰ προσεύχεται. Σύντομα ἡ προσευχὴ ἀρχίζει νὰ δίνει παρηγοριὰ καὶ αὐτὴ ἡ παρηγοριά μᾶς ἐξαναγκάζει καὶ μᾶς ἐνθαρρύνει στὸ νὰ βιάζουμε τὸν ἑαυτό μας. Ἀλλὰ πρέπει νὰ βιάζουμε τὸν ἑαυτό μας νὰ προσεύχεται ἰσόβια καὶ ἐλάχιστοι εἶναι πραγματικὰ οἱ Χριστιανοὶ οἱ ὁποῖοι ἐξ αἰτίας τῆς ὑπερβολικῆς παρηγοριᾶς τῆς χάριτος δὲν χρειάζεται ποτὲ νὰ βιάσουν τὸν ἑαυτό τους.

Ἡ προσευχὴ σκοτώνει τὸν παλαιὸ ἄνθρωπο, τὸν μὴ ἀναγεννημένο ἑαυτὸ ἢ τὴ φύση μας. Ὅσο καιρὸ εἶναι ζωντανὸς μέσα μας ἀντιτίθεται στὴν προσευχὴ σὰν στὸ θάνατο. Τὰ πονηρὰ πνεύματα ξέροντας τὴ δύναμη τῆς προσευχῆς καὶ τοῦ εὐεργετικοῦ της ἀποτελέσματος προσπαθοῦν μὲ ὅλα τὰ δυνατὰ μέσα στὸ νὰ μᾶς ἀποτρέψουν ἀπὸ αὐτὴν παρακινῶντας μας νὰ χρησιμοποιήσουμε τὸ χρόνο τὸν ὁρισμένο γιὰ προσευχὴ γιὰ ἄλλες ἀσχολίες ἢ διαφορετικὰ προσπαθοῦν νὰ τὴν ἐξουδετερώσουν καὶ νὰ τὴν βεβηλώσουν μὲ ἐγκόσμιους περισπασμοὺς καὶ ἁμαρτωλὴ ἀφηρημάδα καὶ μὲ τὸ νὰ παρουσιάζουν τὴν ὥρα τῆς προσευχῆς ἕνα ἀναρίθμητο σμῆνος γήινων σκέψεων, ἁμαρτωλῶν ὀνειροπολήσεων καὶ φαντασιώσεων.