Πρὶν διαβεῖ τὰ ἑλληνοτουρκικὰ σύνορα ἀπὸ τὴ Θεσσαλία, μετέλαβε τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων στὸ Μοναστήρι τῆς Μερίτσας. Γράφει:
27 Αὐγούστου 1904
«Οὐδέποτε μὲ τόσην κατάνυξιν μετέλαβα. Ὁ νοῦς μου διαρκῶς ἐστρέφετο πρὸς Ἐκεῖνον, ὁ ὁποῖος χάριν ἡμῶν καὶ τῆς Θείας Θρησκείας Του ὑπέστη τὸ μαρτύριον. Τὸ μέγεθος τῆς θυσίας Του, τὸ μέγεθος τῆς ἀποστολῆς Του, μ’ ἔκαμναν νὰ αἰσθάνωμαι, πόσον μικροὶ καὶ πόσον μακρὰν Αὐτοῦ εὑρισκόμεθα ἀλλὰ καὶ συγχρόνως μ’ ἐνεθάρρυναν. Αἰσθάνωμαι τώρα ἰσχυρός, γενναῖος καὶ καλύτερος, ἕτοιμος νὰ κάμω τὰ πάντα. Μετὰ τὴν Μετάληψιν, ἐπεράσαμεν τὰ σύνορα. Χαῖρε, ἀγάπη μου, μὴ μὲ σκέπτεσαι πλέον ἐμένα ἂλλ’ εὐχήσου διὰ τὴν ἐπιτυχίαν τῆς ἁγίας ἀποστολῆς μας. Φίλησε τὴν μητέρα μου καὶ τοὺς ἀδελφοὺς μου, ὡς ἐπίσης ὅλην τὴν ἁγίαν ἑλληνικὴν καὶ χριστιανικὴν οἰκογένειάν σου. Τὰ παιδιὰ φιλῶ καὶ εὐλογῶ»