Ἐννόημα
    Ἐννόημα
  • !

    «Ναι, Κύριε μου, ὁμολογῶ τὴν ἐνοχή μου. Στὴ δική μου ἐλεεινότητα καὶ ἀμέλεια ὀφείλονται τὰ λάθη καὶ τὰ σφάλματα μου. Μετανοῶ ὅμως καὶ προσπίπτω καὶ δέομαι καὶ παρακαλῶ· «ἄφες μοι, ἥμαρτον, συγγνώμη, μὴ μοῦ καταλογίσεις τὴν ἐνοχὴ καὶ παράβαση. Μὴ μὲ παραδώσεις στὴν ἁρμόζουσα παιδεία καὶ τὴν ποινή, ποὺ μοῦ ἀνήκει. Παράτεινον τὸ ἔλεός σου καὶ σκέπασέ με νὰ μὴν πειραστῶ καὶ σὲ παροργίσω πάλι».

  • !

    Αὐτὴν τὴν «ἐπαινετὴ ἀναίδεια» πρέπει νὰ τὴν χρησιμοποιοῦμε, ὅπως ἡ χήρα, ποὺ ἀναφέρει ὁ Κύριος μας, ἡ ὁποία μὲ τὶς συνεχεῖς ἐνοχλήσεις ἀνάγκασε τὸν ἀδιάφορο δικαστὴ νὰ τὴν προσέξει καὶ νὰ ἀποδώσει τὸ δίκαιο.

Τί εἶναι ἡ «ἐπαινετὴ ἀναίδεια»;

 

Ἀναίδεια ἐπαινετή, εὔκολα δὲ συναντᾶται. Μόνο σὲ ἐξαιρετικὲς περιπτώσεις μεγάλης προσοχῆς καὶ αὐτοθυσίας. Σ’ αὐτὲς τὶς περιπτώσεις εἶναι δυνατὸ νὰ γίνει παραδεκτὴ καὶ εἰδικὰ ἀπὸ τὴ μεγαλοψυχία αὐτοῦ ποὺ προκαλεῖται.

Ἀναίδεια εἶναι ἡ καταπάτηση τῆς «αἰδοῦς» (ντροπῆς) καὶ ἡ ἐπίμονη ἀπαίτηση ἐφαρμογῆς τῆς παρανομίας. Ναὶ μὲν παραβαίνω τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ θέλω νὰ μὲ ὑπακούσεις! Παραστήσαμε τὸ νόημα τῆς ἐπαινετῆς αὐτῆς ἀπαιτήσεως, ποὺ μόνο συμπαθεῖς καὶ φιλεύσπλαγχνοι ἥρωες μποροῦν νὰ προβάλουν.

Ὁ Κύριος καὶ Σωτῆρας μας, Ἰησοῦς Χριστός, εἶναι τὸ «θῦμα» τῆς δικῆς μας ἀναίδειας καὶ ἐπιμονῆς καὶ νὰ ποὺ τὸν λυγίζουμε καὶ τοῦ ἀναιροῦμε τὴν πρώτη του ἀπόφαση.«Ναι, Κύριε μου, ὁμολογῶ τὴν ἐνοχή μου. Στὴ δική μου ἐλεεινότητα καὶ ἀμέλεια ὀφείλονται τὰ λάθη καὶ τὰ σφάλματα μου. Μετανοῶ ὅμως καὶ προσπίπτω καὶ δέομαι καὶ παρακαλῶ· «ἄφες μοι, ἥμαρτον, συγγνώμη, μὴ μοῦ καταλογίσεις τὴν ἐνοχὴ καὶ παράβαση. Μὴ μὲ παραδώσεις στὴν ἁρμόζουσα παιδεία καὶ τὴν ποινή, ποὺ μοῦ ἀνήκει. Παράτεινον τὸ ἔλεός σου καὶ σκέπασέ με νὰ μὴν πειραστῶ καὶ σὲ παροργίσω πάλι».

Αὐτὴν τὴν «ἐπαινετὴ ἀναίδεια» πρέπει νὰ τὴν χρησιμοποιοῦμε, ὅπως ἡ χήρα, ποὺ ἀναφέρει ὁ Κύριος μας, ἡ ὁποία μὲ τὶς συνεχεῖς ἐνοχλήσεις ἀνάγκασε τὸν ἀδιάφορο δικαστὴ νὰ τὴν προσέξει καὶ νὰ ἀποδώσει τὸ δίκαιο.