(Ἀποσπάσματα)
ΝΑ ΑΠΕΧΘΑΝΕΣΑΙ ΤΟ ΑΥΘΑΔΕΣ ΓΕΛΙΟ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗ ΔΕΧΕΣΑΙ ΘΡΑΣΕΙΣ ΛΟΓΟΥΣ, ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΕΙ ΤΟΝ ΑΝΟΗΤΟ, ΕΝΩ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΤΟΝ ΤΡΕΛΟ.
Ὅσα εἶναι ντροπὴ νὰ κάνεις, αὐτὰ νὰ θεωρεῖς ὅτι δὲν εἶναι καλὸ οὔτε νὰ τὰ λές.
Νὰ συνηθίζεις τὸν ἑαυτό σου νὰ μὴν εἶναι σκυθρωπός, ἀλλὰ σκεπτικός, γιατί τὸ πρῶτο θὰ σὲ κάνει νὰ φαίνεσαι αὐθάδης, ἐνῶ τὸ δεύτερο συνετός.
Νὰ πιστεύεις ὅτι σοῦ ταιριάζουν ἡ κοσμιότητα, ἡ αἰδώς, ἡ δικαιοσύνη, ἡ σωφροσύνη, καθὼς ὅλα αὐτὰ πρέπει νὰ ὑπερισχύουν στὸν χαρακτῆρα τῶν νέων.
Ἐπίσης μὴν ἔχεις τὴν ἐλπίδα ὅτι θὰ κρυφτεῖς, ἂν κάνεις μιὰ ἐπαίσχυντη πράξη, γιατί ἀκόμα καὶ ἂν κρυφτεῖς ἀπὸ τοὺς ἄλλους, ἐσὺ τοὐλάχιστον θὰ ἔχεις τύψεις συνείδησης.
Νὰ φοβᾶσαι τοὺς θεούς, νὰ τιμᾷς τοὺς γονεῖς, νὰ σέβεσαι τοὺς φίλους, νὰ ὑπακοῦς στοὺς νόμους.
Νὰ ἐπιδιώκεις τίς ἀπολαύσεις ποὺ συνοδεύονται ἀπὸ καλὴ φήμη. Διότι ἡ εὐχαρίστηση ποὺ συνοδεύεται ἀπὸ τὸ καλὸ εἶναι τὸ μεγαλύτερο ἀγαθό, ἐνῶ χωρὶς τὸ καλὸ εἶναι τὸ μεγαλύτερο κακό.
Νὰ προφυλάσσεσαι ἀπὸ τίς κατηγορίες, ἀκόμα καὶ ἂν εἶναι ψευδεῖς, γιατί οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι ἀγνοοῦν τὴν ἀλήθεια καὶ κοιτάζουν μόνο τίς φῆμες.
Νὰ ἔχεις στὸ μυαλό σου νὰ πράττεις σὰν νὰ πρόκειται νὰ μάθουν ὅλοι τίς πράξεις σου, γιατί ἀκόμα καὶ ἂν πρὸς στιγμὴ κρύψεις τὴν ἀλήθεια, ἀργότερα θὰ ἀποκαλυφθεῖ.
Κυρίως ὅμως θὰ ἀποκτήσεις μεγάλη ὑπόληψη, ἐὰν δείχνεις ὅτι δὲν κάνεις ἐκεῖνα, γιὰ τὰ ὁποῖα θὰ κατηγοροῦσες τοὺς ἄλλους, ἐὰν τὰ ἔκαναν.
Ἄν εἶσαι φιλομαθής, θὰ γίνεις καὶ πολυμαθής. Ὅσα γνωρίζεις, νὰ τὰ διαφυλάσσεις μὲ τὴν ἐξάσκηση, ἐνῶ ὅσα δὲν ἔχεις μάθει, νὰ τὰ προσλαμβάνεις μὲ τὴν μελέτη.
Διότι εἶναι ἐξίσου ντροπή, ὅταν ἀκούσεις ἕναν ὠφέλιμο λόγο, νὰ μὴν τὸν συγκρατήσεις, καὶ ὅταν οἱ φίλοι σου δίνουν ἕνα ἀγαθὸ νὰ μὴν τὸ πάρεις.
Νὰ περνᾷς τὸν ἐλεύθερο χρόνο σου ἀκούγοντας εὐχάριστους διδακτικοὺς λόγους, γιατί θὰ μάθεις εὔκολα αὐτὰ ποὺ οἱ ἄλλοι ἀνακαλύπτουν μὲ πολὺ μόχθο.
Νὰ πιστεύεις ὅτι πολλὰ μαθήματα εἶναι σημαντικότερα ἀπὸ πολλὰ χρήματα, γιατί τὰ χρήματα ἀμέσως χάνονται, ἐνῶ τὰ μαθήματα εἶναι διαχρονικά, γιατί ἡ σοφία εἶναι τὸ μόνο ἀγαθὸ ποὺ ποτὲ δὲν χάνεται.
Νὰ μὴν διστάζεις νὰ διανύεις μεγάλη ἀπόσταση γιὰ νὰ ἔρθεις κοντὰ σὲ ἀνθρώπους ποὺ ὑπόσχονται ὅτι διδάσκουν κάτι χρήσιμο.
Γιατί εἶναι ντροπὴ οἱ ἔμποροι νὰ διασχίζουν τόσο μεγάλα πελάγη γιὰ νὰ αὐξήσουν τὴν περιουσία τους, ἐνῶ οἱ νεότεροι νὰ μὴν ὑπομένουν οὔτε τίς πορεῖες στὴ στεριά, προκειμένου νὰ πλουτίσουν τὸ πνεῦμα.
Στοὺς τρόπους νὰ εἶσαι εὐγενικὸς καὶ στὰ λόγια σου φιλόφρων. Εἶναι μάλιστα χαρακτηριστικὸ τῆς εὐγένειας νὰ ὑποδέχεσαι μὲ χαρὰ ὅσους συναντᾷς καὶ τῆς φιλοφροσύνης νὰ συζητᾷς φιλικὰ μὲ αὐτούς.
Νὰ εἶσαι εὐχάριστος μὲ ὅλους, ἀλλὰ νὰ συναναστρέφεσαι τοὺς ἐνάρετους. Ἔτσι καὶ κανένας δὲν θά σε ἀντιπαθεῖ καὶ θὰ γίνεις φίλος τῶν ἐνάρετων ἀνθρώπων.
Νὰ ἀποφεύγεις τις πολὺ συχνὲς συναναστροφὲς μὲ τὰ ἴδια πρόσωπα καὶ τίς πολὺ μεγάλες συζητήσεις, γιατί ὅλα αὐτὰ προκαλοῦν τὸν κορεσμό.
Νὰ εἶσαι ἱκανοποιημένος μὲ τὴν κατάσταση στὴν ὁποία βρίσκεσαι, ἀλλὰ πάντοτε νὰ ἐπιδιώκεις νὰ τὴν βελτιώσεις.
Κανένα νὰ μὴν κατηγορήσεις γιὰ τὴν δυστυχία του, γιατί οἱ ἐναλλαγὲς τῆς τύχης εἶναι κοινὲς σὲ ὅλους καὶ τὸ μέλλον ἄγνωστο.
Νὰ εὐεργετεῖς τοὺς ἐνάρετους ἀνθρώπους, γιατί ἡ εὐγνωμοσύνη ποὺ ὀφείλει αὐτὸς ποὺ εὐεργετήθηκε εἶναι ὡραῖος θησαυρὸς στὴν καρδιά του.
Ὅταν εὐεργετεῖς τοὺς κακούς, θὰ πάθεις τὰ ἴδια μὲ ὅσους ταΐζουν τοὺς ξένους σκύλους, γιατί αὐτοὶ γαβγίζουν τὸ ἴδιο καὶ σὲ ἐκείνους ποὺ τοὺς δίνουν τροφὴ καὶ στοὺς τυχαίους διαβάτες.
Ἔτσι καὶ οἱ κακοὶ ἀδικοῦν καὶ ἐκείνους ποὺ τοὺς ὠφελοῦν καὶ ἐκείνους ποὺ τοὺς βλάπτουν.
Νὰ μισεῖς τοὺς κόλακες, ὅπως ἀκριβῶς τοὺς ἀπατεῶνες, γιατί καὶ οἱ δύο βλάπτουν ὅσους τοὺς πιστεύουν.
Ἐὰν θεωρεῖς φίλους σου ἐκείνους ποὺ σοῦ χαρίζουν μεγάλη χαρά, ἀλλὰ σοῦ κάνουν μεγάλο κακό, δὲν θὰ ἔχεις στὴ ζωή σου ἐκείνους πού σου δυσάρεστοι, ἀλλὰ ταυτόχρονα σὲ ὠφελοῦν πολύ.
Νὰ εἶσαι καταδεκτικὸς μὲ ὅσους σὲ πλησιάζουν, ἄλλα ὄχι ἐπηρμένος, γιατί στὴν ἀλαζονεία τῶν ἐπηρμένων μόλις καὶ μετὰ βίας τὴν ὑποφέρουν οἱ δοῦλοι, ἐνῶ τὸν τρόπο τῶν καταδεκτικῶν τὸν δέχονται ὅλοι εὐχάριστα
Νὰ πιστεύεις ὅτι τίποτα ἀπὸ τὰ ἀνθρώπινα πράγματα δὲν εἶναι δεδομένο, γιατί μὲ αὐτὸ τὸν τρόπο οὔτε θὰ χαρεῖς πάρα πολὺ γιὰ τὴν εὐτυχία σου οὔτε θὰ λυπηθεῖς πολὺ γιὰ τίς ἀτυχίες σου.
Νὰ χαίρεσαι γιὰ τὰ ἀγαθὰ ποὺ σοῦ συμβαίνουν, ἀλλὰ νὰ μετριάζεις τὴ λύπη σου γιὰ τίς ἀτυχίες ποὺ σὲ πλήττουν.
Βέβαια καὶ στὴ μιὰ καὶ στὴν ἄλλη περίπτωση νὰ μὴ φανερώνεις τὰ συναισθήματα σου, γιατί εἶναι παράλογο νὰ κρύβουμε μέσα στὰ σπίτια μας τὴν περιουσία, ἀλλὰ νὰ περπατᾶμε στοὺς δρόμους φανερώνοντας τίς σκέψεις μας.