Για ν\’ αλλάξουμε τη ζωή μας, χρειάζεται άσκηση, χρειάζεται να μάθουμε να μεταθέτουμε το πνεύμα μας από τα κοινά και εμπαθή πράγματα προς τον Θεό.

(Γέροντας Σωφρόνιος του Έσσεξ)

Η αθωότης είναι ανώτερη από την ιδιοφυία.

(Γέροντας Αμφιλόχιος Μακρής)

Στην υπομονή καταργείται κάθε δύναμη του εχθρού και αντικειμένου (του διαβόλου). Κόβε το θέλημά σου και μη ζητάς άλλο δρόμο σωτηρίας. Γνώριζε καλά ότι εκείνος που δεν υποτάσσεται στον ένα (στον Γέροντά του ή τον Πνευματικό) υποτάσσεται σε πολλούς και τελικά μένει ανυπότακτος… Σε κάθε εκκοπή του θελήματος λογίζεσαι μάρτυρας ενώπιον του Θεού. ( Όσιος Ιωσήφ Ησυχαστής )

Ο υποκριτής χρησιμοποιεί την κατσουφιά σαν παραπέτασμα που μπορεί να κρύβει την θρασύτητα που υπάρχει μέσα του· και τα αίσχη της ψυχής του τα επικαλύπτει με ξένα ενδύματα. (Άγιος Νείλος ο Ασκητής)

Να κοιτάζω, να προσέχω τον εαυτό μου, και μετά δεν θα έχω πρόβλημα με κανέναν. Προσοχή στην εμπάθεια! Να έχουμε ταπεινούς λογισμούς.

(Γερ. Θεοσέμνη, Καθηγουμένη Ι.Μ. Χρυσοπηγής Χανίων Κρήτης)

Μάθετε τον Νόμο του Θεού. Έχετε την καρδιά και την ψυχή σας καθαρές. Το ένδυμα της ψυχής, δηλαδή η αληθινή πίστη, η προσευχή, τα δάκρυα, ο στεναγμός και η μετάνοια, να είναι πάντοτε μαζί σας και τότε ο Κύριος δεν θα σας εγκαταλείψει.

(Άγιος Ανδρόνικος της Μονής Γκλινσκ)

Η Παιδεία ως μέγεθος ποιοτικό πρέπει να είναι υπόθεση καρδιακής αναγέννησης, ψυχικής μεταμορφώσεως. Η Παιδεία δεν πρέπει να αποβλέπει ούτε στην παραγωγικότητα ούτε στην ικανοποίηση των αναγκών του κράτους. Πρέπει να κάνει τον άνθρωπο ελεύθερο, να τον οδηγεί σε αυτογνωσία και θεογνωσία, να τον μορφώνει και να τον μεταμορφώνει, όχι να τον παραμορφώνει με την ξηρά γνώση, την βαθμοθηρία και την προσήλωση στα εφήμερα και υλικά.

(Γέροντας Εφραίμ Βατοπαιδινός)

Το καταναγκαστικό δεν είναι σταθερό, όπως ακριβώς συμβαίνει και με τα ρεύματα των υδάτων ή με τα φυτά, τα οποία αποπειράται κανείς να τα συγκρατήσει με την βία. Ενώ, ό,τι δεχόμαστε με την θέλησή μας είναι περισσότερο σταθερό και ασφαλές. Και το ένα ανήκει στον βιαστή, ενώ το άλλο σε μας. Το ένα είναι γνώρισμα της καλοσύνης του Θεού, ενώ το άλλο της τυραννικής εξουσίας. (Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος)

Πρόστρεχε στον Χριστό, παρακαλώντας Τον δυνατά, επίμονα και ακατάπαυστα, όπως ο τυφλός τότε, στην Ιεριχώ: «Ιησού, υιὲ Δαβίδ, ελέησόν με!». Κι’ Εκείνος, όπως τότε, θα σε ρωτήσει μυστικά: « Τί σοι θέλεις ποιήσω;». Εσύ, ο τυφλός στην ψυχή, θα πεις: «Κύριε, ίνα αναβλέψω». Ο Χριστός, βλέποντας την πίστη σου, τη μετάνοιά σου, τη ζέση της ικεσίας σου, θα σε σπλαχνιστεί και θα σε θεραπεύσει, χαρίζοντας στην ψυχή σου το φως. (Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος)

Τις βροντές και τη βροχή τις ακολουθούν η καλοκαιρία και η γαλήνη. Η ψυχή που ανακουφίστηκε από τη θλίψη με το θρήνο και δροσίστηκε με τα δάκρυα, γεύεται μια ξεχωριστή ηρεμία και ειρήνη, από τις οποίες, σαν οσμή αρωμάτων, αναδύεται και ενεργείται η καθαρή προσευχή. (Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ)

Βλέπουμε τὸν σταυρὸ τοῦ Χριστοῦ, διαβάζουμε γιὰ τὰ πάθη του, κι ὅμως ἐμεῖς δὲν σηκώνουμε καμία προσβολή.

Όταν ο Θεός εγκαταλείπει την ψυχή ενός επίμονου ανθρώπου, Αυτός επί μακρόν δεν σταματά να ενεργεί πάνω του απ’ έξω, έτσι όπως ενεργεί επάνω στο νερό και στην πέτρα και στο ξύλο. Όμως εάν ο άνθρωπος παραμείνει επίμονος και θεομάχος έως το τέλος και δεν μετανιώσει με τίποτα, τότε ο Θεός επιτρέπει στο κακό πνεύμα να μπει μέσα του.

(Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Ἐὰν δὲν κατακρίνεις τὸν πλησίον ἀλλὰ ἐξουθενώνεις τὸν ἑαυτό σου, παρέχεις ἀνάπαυση στὴ συνείδηση σου. ( Ἀββᾶς Ἡσαΐας )

Ένας λόγος που οι άνθρωποι σήμερα πάσχουν και τρέχουν στους ψυχιάτρους και τα νευρικά συστήματα τους είναι ασθενή, είναι γιατί λείπει αυτή η εξ ύψους δύναμη που την δίνει η εκκλησία. Και εάν ενθυμείστε μόλις ανελήφθη ο Χριστός εις τον ουρανό, που είχαν εντολή να πάνε οι μαθητές; Εις το υπερώο της Ιερουσαλήμ, «έως ου ενδύσονται δύναμιν εξ ύψους». Αυτήν ακριβώς την εξ ύψους δύναμη πρέπει να την πάρομε και μας δίδεται δωρεάν αρκεί να την ποθήσουμε, αρκεί να τη θελήσουμε, αρκεί να εργαστούμε γι’ αυτή και να τη ζητήσουμε. ( Γέροντας Εφραίμ Βατοπαιδινός )

Να κάνεις προσευχή κάθε μέρα και να λες, πέραν των άλλων: «Φύλαξέ με, Θεέ μου, από την κακία των ανθρώπων». Θα βλέπεις με την ψυχή σου τον Κύριο, θα γονατίζεις μπροστά Του και θα λες: «Κύριε, βοήθησέ με και σώσε με». Να προσεύχεσαι νοερά συνεχώς. Μην ξεχνάς να προσεύχεσαι και για όλο τον κόσμο. Γι\’ αυτή τη μικρή προσευχή θα ανταμειφθείς πολύ στον Ουρανό. Να προσεύχεσαι το ίδιο και στην Παναγία μας.

(Γέροντας Αμβρόσιος Λάζαρης)

Ἀλίμονό μου, ἀλίμονό μου, πῶς μπορῶ νὰ συναντήσω τὸν Κύριό μου καὶ τοὺς ἁγίους του, ἀφοῦ οἱ ἐχθροί μου δὲν ἄφησαν οὔτε ἕνα μέλος μου καθαρὸ ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ; ( Ἀββᾶς Ἡσαΐας )

Υπάρχουν πολλοί δρόμοι που οδηγούν τον άνθρωπο από τη γη στον ουρανό, όμως ο πλέον ευκολότερος, συντομότερος και ασφαλέστερος είναι ο δρόμος της ταπεινώσεως. Αυτός είναι ο μόνος ασφαλής και ακίνδυνος, που όποιος τον βαδίζει φτάνει με ασφάλεια από τη γη στον ουρανό, στον παράδεισο. (Γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος)

Όλη μέρα οι λογισμοί κινούνται. Κινούνται και περιπλανιούνται πέρα-δώθε. Οι περισσότεροι είναι λογισμοί μάταιοι καθώς αναφέρονται σε κοινές καθημερινές υποθέσεις και εργασίες ρουτίνας. Κάπου-κάπου ξεφυτρώνουν και άλλοι που αποτελούν κενά ονειροπολήματα. (Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος)

Το να μάχεσαι τον εχθρό σου είναι μια προσπάθεια με σπρωξίματα και πίεση. Στην αγάπη του Χριστού, όμως, δεν υπάρχουν σπρωξίματα. Εδώ η δύναμη της ψυχής μεταποιείται χωρίς κόπο. (Όσιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης)

Είναι δύσκολο να καθυποτάξεις τα πάθη, που γίνονται σαν φυσικά μας μέλη. «Νεκρώσατε τα μέλη υμών τα επί της γης» λέει ο Απόστολος. Όταν όμως γρηγορείς διαρκώς, όταν προσεύχεσαι και εγκρατεύεσαι συνέχεια, με τη βοήθεια του Θεού θα κατορθώσεις να τα καθυποτάξεις και να τα ξεριζώσεις. (Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης)

Όποιος ενδύεται την υπομονή, αυτός θα δει τη νίκη και τη δόξα του Θεού. Γι’ αυτόν που αγαπά τον Κύριο, ακόμα και η πιο στενή και τεθλιμμένη οδός είναι αρκούντως πλατιά· και ο μεγαλύτερος πόνος είναι ένας εύκολος ζυγός, και ο πιο βίαιος θάνατος μια ευφρόσυνη γαμήλια ακολουθία. (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Ο νους των πολλών είναι κοσμικός και μεταβάλλεται. Κάνει σκέψεις άλλοτε καλές, άλλοτε κακές. Μεταβάλλεται στη φύση και γίνεται υλικότερος. Ο νους όμως που αγαπά το Θεό, τιμωρεί την κακία η οποία έρχεται εκούσια στους ανθρώπους από την αμέλειά τους. (Άγιος Αντώνιος ο Μέγας)

Οι Προφῆτες ἔγραψαν τὰ βιβλία (τῆς Γραφῆς). Ἦρθαν κατόπιν οἱ Πατέρες καὶ τὰ ἐφάρμοσαν. Οἱ μεταγενέστεροι τὰ ἀποστήθισαν. Ἦρθε κι αὐτὴ ἡ γενεά, τὰ ἔγραψε καὶ τὰ τοποθέτησε στὰ ράφια, ὅπου μένουν ἀχρησιμοποίητα

Για τον Θεό ο κόσμος δεν είναι τίποτε περισσότερο από ένα ασήμαντο ιστό αράχνης. Το ίδιο ασήμαντο είναι και το σώμα μας. Και όμως κάθε μόριο της ύλης μαρτυρεί σοφία και διατηρείται με σοφία, με τους αιώνιους νόμους της σοφίας. Ω, θεία σοφία! Όλοι μας οφείλουμε την ύπαρξή μας σε σένα. Ο θάνατός μου και η αποσύνθεσή μου φανερώνουν τι ασήμαντος ιστός είμαι. (Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης)

Η ζήλεια και ο φθόνος είναι αιτία κάθε κακού και εχθρός κάθε καλού. Απ’ αυτή την αιτία ο Κάϊν φόνευσε τον Άβελ, ο Ησαύ θέλησε να εξοντώσει τον Ιακώβ, ο Σαούλ καταδίωξε τον Δαβίδ. Η ζήλεια και ο φθόνος τυφλώνουν τον νου, αμαυρώνουν την ψυχή, σκοτίζουν τη συνείδηση, θλίβουν τον Θεό, χαροποιούν τους δαίμονες, κλείνουν τον ουρανό, ανοίγουν την κόλαση.

(Άγιος Δημήτριος του Ροστώφ)

Οτιδήποτε πάθουμε άδικα από κάποιον, ο Θεός υπολογίζει την αδικία αυτή είτε προς διάλυση των αμαρτημάτων μας, είτε προς απόδοση αμοιβής… (Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος)

Η αγάπη που ο κόσμος μας δίνει αποτελείται από οδύνη και υποδούλωση, διότι τα πονηρά πνεύματα ανακατεύονται μαζί της. Μικρό ποσοστό αγάπης υπάρχει. Το μεγαλύτερο μέρος της είναι απλά υποδούλωση. Τα πονηρά πνεύματα προσπαθούν να μας υποδουλώσουν, ώστε να αγκιστρωθούμε σε συγκεκριμένα πρόσωπα και πράγματα, προκειμένου να αποτραπεί η καρδιά μας από το να αναζητήσει τον Θεό, την πηγή της ζωής και της αγάπης. (Γέροντας Θαδδαίος της Βιτόβνιτσα)

Ο Χριστός το πάθος το μεταβάλλει σε χαρά. Και ο άνθρωπος σήμερα αυτό ζητάει. Και παίρνει τα δηλητήρια και τα ναρκωτικά, για να έλθει σε κόσμους χαράς· αλλά ψεύτικης χαράς. Κάτι αισθάνεται εκείνη τη στιγμή και αύριο είναι τσακισμένος. Το ένα τον τρίβει, τον τρώει, τον τσακίζει, τον ψήνει. Ενώ το άλλο, δηλαδή το δόσιμο στον Χριστό, τον ζωογονεί, του δίνει τη χαρά, τον κάνει να χαίρεται τη ζωή, να νιώθει δύναμη, μεγαλείο.

(Άγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης)

Ο φαρδύς δρόμος οδηγεί τους ανθρώπους στην κόλαση.

(Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης)

Η διικαιοσύνη είναι κάτι το θαυμαστό και κάνει τον άνθρωπο ικανό να στέκεται κοντά στον Θεό, κάνοντάς τον ισόθεο. (Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος)