Στην Ακουμιανή Γιαλιά ασκήτεψε και ο μοναχός Θεοδόσιος Δαμβακεράκης, ο βίος του οποίου επίσης έχει καταγραφεί με σπουδαία στοιχεία και σημεία (χαρακτηριστικό του η μυστηριώδης ευωδία, τόσο γνώριμη πλέον στις περιπτώσεις των αγίων), ενώ στο μοναστήρι του προφήτη Ηλία στα Ρούστικα Ρεθύμνης ο διορατικός και πνευματικός πατέρας πλήθους πιστών ηγούμενος π. Ευμένιος Λαμπάκης, για την αγιότητα του οποίου ο ίδιος σιωπά αλλά οι πέτρες φωνάζουν! (σ.σ. Ο εξαιρετικά διορατικός αυτός γέροντας εκοιμήθη εν Κυρίω αρχές του 2006. Η αγιότητά του έγινε αντιληπτή τόσο από την ανεξήγητη ευφορία που διακατείχε πολλούς από το πλήθος που παρευρέθηκε στην κηδεία του, όσο και από την ελαστικότητα του σώματός του μία μέρα μετά την οσιακή κοίμησή του). Ας έχει υπόψιν βέβαια, οιοσδήποτε ενδιαφερόμενος, ότι οι άγιοι δεν επιδεικνύουν ούτε εκμεταλλεύονται τα χαρίσματά τους επομένως, όποιοι πάνε σε κάποιον που έχει φήμη αγίου με την προσδοκία «να δούνε θαύματα» δεν έχουν καταλάβει το νόημα της θέωσης αυτών των ανθρώπων.

Ο γέροντας κοιμήθηκε στις 22 Νοεμβρίου του 2000 (εορτή του Αγ. Νεκταρίου με το παλιό ημερολόγιο, όπου και ετηρούσε). Μάλιστα είχε προφητεύσει την ημέρα της κοίμησής του, διαγράφοντας (σε 2! διαφορετικά ημερολόγια) την συγκεκριμένη ημέρα με μαύρο μελάνι.