Ο Γέροντας Ιωσήφ συγκλονίζει και την πιο πέτρινη καρδιά!
«…Πανάγαθε, εσύ είσαι Θεός. Όλα τα ξέρεις. Με οίδες (γνώριζες) προτού να γεννηθώ. Γελάστηκες και με τράβηξες; Η Παναγάπη Σου το έκαμε. Αλλά τώρα, να που γλίστρησα και δεν μπορώ. Παρακαλώ την αγάπη Σου, περίελε (αφαίρεσε) από πάνω μου αυτόν τον διάβολο, αυτό το πάθος που με εμποδίζει. Είναι αδύνατο να μην ακούσει! Σας το λέω πρακτικά και από την πτωχή μου πείρα…»
«Μα εμένα Πανάγαθε; Εμένα προτίμησες; (κλαίει με λυγμούς…). Ε, όταν το σκέφτεται κανείς αυτό, και να είναι πέτρινη η καρδιά του, θα συγκλονιστεί».
“…All Good-One, you are God. You know everything. You knew me before I was born. Were You misled in having drawn me to You? Your All-Loving Self led You to do it. But now, I have slipped and cannot get up.
I beseech of Your love, remove this demon hovering over me, this passion that hinders me. It is impossible that He will not hear! I tell you [my Brothers] this empirically and out of my meager experience…”
“…But me, All Good-One? Was it me You chose?
Well, when one thinks about that, even if his heart is made of stone, he will be moved…”
