Η δύσκολη ζωή των ανθρακωρύχων στο Βέλγιο.

Ομιλεί ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βελγίου, Υπέρτιμος και ‘Εξαρχος Κάτω Χωρών και Λουξεμβούργου, κ. Παντελεήμων (Κοντογιάννης).

«Στο σαρμπονάζ (ανθρακωρυχείο), όταν ήσουν μόνος σου στη γαλαρία, η μόνη χαρά ήταν που έβλεπες ποντίκια ζωντανά! Γιατί, όταν ήσουν μόνος σου, στο βάθος, ζωή δεν υπήρχε. Ήταν μόνο πέτρα και σίδερα … κι έβλεπες το ποντίκι και χαιρόσουν! Κανένας ανθρακωρύχος δεν σκότωσε ποντίκι, καμία φορά. Τα ταΐζαμε, μας περιμένανε, μας τρώγανε το ψωμί από εκεί που το κρεμάγαμε … Είχαμε παρέα!».

Η συγκλονιστική αυτή μαρτυρία είναι του Κρητικού Μανώλη Καφφάτου, που εργάστηκε από τα δεκαοκτώ του χρόνια σε ανθρακωρυχεία του Βελγίου.