Ποτέ μην τα παρατάς.
Το 1992 ένας νεαρός διεκδικούσε το χρυσό στους ολυμπιακούς στα 400μ
-Παρόλα αυτά η απογοήτευση ήρθε 250 μέτρα πριν τον τερματισμό.

-«σκίστηκε» ο δικέφαλος του! Και έπεσε στο έδαφος σπαράζοντας στον πόνο.

-Καθώς το φορείο ερχόταν προς το μέρος του ΕΠΡΕΠΕ να αποφασίσει…

-Έτσι παρά τον πόνο του σηκώθηκε και άρχισε να προχωράει παραπατώντας.

-Ξαφνικά ένας μεγαλόσωμος άντρας περνάει μέσα από το πλήθος ξεφεύγει από τους σεκιουριτάδες. Ο άντρας αυτός ήταν ο ΠΑΤΕΡΑΣ του αθλητή.

-«ΔΕΝ είναι ανάγκη να το κάνεις αυτό» είπε στο γιο του. « ΝΑΙ ΕΙΝΑΙ» είπε εκείνος

-«Αν είναι έτσι, όπως μαζί το ξεκινήσαμε  ….τότε θα το τελειώσουμε αυτό ΜΑΖΙ!»είπε ο πατέρας.

-Πέρασε το χέρι του γύρο από τον γιο του και περπατήσανε μαζί.

-Λίγο πριν την γραμμή του τερματισμού τον αφήνει για να τερματίσει μόνος του μπροστά από 65.000 όρθιους θεατές!!!

-Ο Derek Redmond μπορεί να μην τελείωσε πρώτος την κούρσα

-Αλλά κατάφερε να τερματίσει τον αγώνα.

-ΠΑΡΑ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΠΑΡΑ ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ αποφάσισε να τα δώσει όλα.

-Έχοντας ως κίνητρο μία αγάπη ΤΟΣΟ δυνατή…ώστε να τον σηκώνει όταν αυτός πέφτει.

-Τι ήταν αυτό που έκανε τον πατέρα να περάσει το πλήθος και την ασφάλεια; Για να συναντήσει τον γιο του;

-Ήταν ο πόνος στο πρόσωπο του παιδιού του. Ο γιο του τραυματίστηκε…αλλά ήθελε να τερματίσει τον αγώνα.

-Έτσι ήρθε ο πατέρας να βοηθήσει τον γιο να τερματίσει.

-Ο Θεός-σύμπαν είναι έτσι. Όταν πονάμε και παλεύουμε να τα καταφέρουμε/τερματίσουμε. Έρχεται και μας βοηθάει να τερματίσουμε.

-ΕΣΕΙΣ πως τα πάτε; Πως είναι η κούρσα σας/αγώνας Σας.

-Υπάρχει πόνος; Είστε στο όριο να τα παρατήσετε;

-NEVERGIVEUP!!! ΠΟΤΕ ΜΗΝ ΤΑ ΠΑΡΑΤΑΤΕ!!!