Μιὰ μέρα, ἐκεῖ ποὺ ὁ μεγάλος ἀρχαῖος Ἕλληνας φιλόσοφος Σωκράτης ἔκανε τὴ βόλτα του στὴν Ἀκρόπολη, συνάντησε κάποιον γνωστό του, ὁ ὁποῖος τοῦ ἀνακοίνωσε ὅτι ἔχει νὰ τοῦ πεῖ κάτι πολὺ σημαντικὸ ποὺ ἄκουσε γιὰ κάποιον ἀπὸ τοὺς μαθητές του. Ὁ Σωκράτης τοῦ εἶπε ὅτι θὰ ἤθελε, πρὶν τοῦ πεῖ τί εἶχε ἀκούσει, νὰ κάνουν τὸ τέστ τῆς \”τριπλῆς διύλισης\”.
\”- Τριπλὴ διύλιση;\” ρώτησε μὲ ἀπορία ὁ γνωστός του.
– Ναί, πρίν μοῦ πεῖς τί ἄκουσες γιὰ τὸ μαθητή μου θὰ ἤθελα νὰ κάτσουμε γιὰ ἕνα λεπτὸ νὰ φιλτράρουμε αὐτὸ ποὺ θέλεις νὰ μοῦ πεῖς.
– Τὸ πρῶτο φίλτρο εἶναι αὐτὸ τῆς ἀλήθειας. Εἶσαι λοιπὸν ἐντελῶς σίγουρος ὅτι αὐτὸ ποὺ πρόκειται νὰ μοῦ πεῖς εἶναι ἀλήθεια;
– Ἔ… ὄχι ἀκριβῶς, ἁπλὰ τὸ ἄκουσα ὅμως καί…
-Μάλιστα, ἄρα δὲν ἔχεις ἰδέα ἂν αὐτὸ ποὺ θέλεις νὰ μοῦ πεῖς εἶναι ἀλήθεια ἢ ψέματα.
– Ἂς δοκιμάσουμε τώρα τὸ δεύτερο φίλτρο, αὐτὸ τῆς καλοσύνης. Αὐτὸ ποὺ πρόκειται νὰ μοῦ πεῖς γιὰ τὸν μαθητή μου εἶναι κάτι καλό;
– Καλό; Ὄχι τὸ ἀντίθετο μᾶλλον…
– Ἄρα, συνέχισε ὁ Σωκράτης, θέλεις νὰ πεῖς κάτι κακὸ γιὰ τὸν μαθητή μου ἂν καὶ δὲν εἶσαι καθόλου σίγουρος ὅτι εἶναι ἀλήθεια.
Ὁ γνωστός του ἔσκυψε τὸ κεφάλι ἀπὸ ντροπὴ καὶ ἀμηχανία.
– Παρόλα αὐτά, συνέχισε ὁ Σωκράτης, μπορεῖς ἀκόμα νὰ περάσεις τὸ τέστ γιατί ὑπάρχει καὶ τὸ τρίτο φίλτρο. Τὸ τρίτο φίλτρο τῆς χρησιμότητας. Εἶναι αὐτὸ ποὺ θέλεις νὰ μοῦ πεῖς γιὰ τὸν μαθητή μου κάτι ποὺ μπορεῖ νὰ μοῦ φανεῖ xρήσιμο σὲ κάτι;
– Ὄχι δὲν νομίζω…
– Ἄρα λοιπὸν ἀφοῦ αὐτὸ ποὺ θὰ μοῦ πεῖς δὲν εἶναι οὔτε ἀλήθεια, οὔτε καλό, οὔτε χρήσιμο, γιατί θὰ πρέπει νὰ τὸ ἀκούσω;
Ὁ γνωστός του ἔφυγε ντροπιασμένος, ἔχοντας πάρει ἕνα καλὸ μάθημα…