«Ἔλα παλιόσκυλο» φεύγουμε…!!!

…ἔτσι μοῦ εἶπε ὁ μπαμπὰς τοῦ Ντίνου μου…

Αὐτὴ ἡ βόλτα ἔμοιαζε χωρὶς ἐπιστροφή…

Στὸ τελευταῖο σκαλὶ προσπάθησα νὰ ἀντισταθῶ…

Μὲ κλώτσησε δυνατὰ μὰ δὲν πόνεσα. Πόνεσα ποὺ ὁ Ντίνος μου δὲν ἦταν ἐκεῖ νὰ τὸν δῶ… νὰ κάνω αὐτὸ ποὺ θέλει, αὐτὸ ποὺ θὰ μοῦ ζητοῦσε…

Μετὰ ἦρθε τὸ κρύο… κρύο… πείνα καὶ δίψα… καὶ ἔνιωσα τόσο μόνος καὶ φοβισμένος…

Πόσο ἄδειος νιώθω χωρὶς τὸ λουρὶ τοῦ Ντίνου μου, χωρὶς τὸ χάδι καὶ τὰ γέλια του…!!!

Τοῦ ἄρεσε νὰ χαϊδεύει τὴ μουσούδα μου καὶ νὰ βλέπει τὴν οὐρά μου νὰ κουνιέται πέρα δώθε…

Προσπάθησα πολὺ καιρὸ νὰ τὸν βρῶ… μὰ δὲν τὰ κατάφερα καὶ νομίζω πὼς δὲν θὰ τὸν βρῶ ποτὲ ξανά…
 
…Κι ὅταν γίνεται νύχτα ἔρχεται κρύο…

…Κι ὅταν γίνεται μέρα νιώθω πείνα…

…Μὰ βρῆκα κι ἄλλους σὰν ἐμένα… σκύλους καὶ γάτες ποὺ μᾶς περιφρονοῦν καὶ μᾶς ἀποκαλοῦν ΑΔΕΣΠΟΤΑ..!!

Μὰ δὲν γεννηθήκαμε ὅλοι ἀδέσποτα.. πολλὰ ἀπὸ ἐμᾶς μᾶς ἐγκατέλειψαν γιατί βαρέθηκαν τὰ χάδια μας, γιατί δὲν καταλάβαιναν πιὰ τί σημαίνει τὸ κούνημα τῆς οὐρᾶς μας…

Συγχωρέστε μας ποὺ ὁρισμένες φορὲς σᾶς ἱκετεύουμε γιὰ λίγο φαγητὸ καὶ λερώνουμε τὸ δρόμο σας μὲ σκουπίδια κατὰ τὸ ψάξιμο μιᾶς μπουκιᾶς…

Συγχωρέστε μας ποὺ σᾶς ζητᾶμε λίγο χῶρο σὲ αὐτὸ τὸν κόσμο.. Τὸν δικό σας!!!

Καὶ τώρα πάω νὰ ξαπλώσω κάτω ἀπὸ ἐκείνη τὴ σκάλα…

Κάποιος καλὸς κύριος μοῦ ἔδωσε ἕνα κομματάκι κρέας.. μὰ… ἀπὸ τὴν ὥρα ποὺ τὸ ἔφαγα δὲ νιώθω καλά… πονάει λίγο ἡ κοιλιά μου.. τὰ μάτια μου κλείνουνε καὶ θαμπώνουν..ἀλλὰ δὲ νυστάζω… Τὰ πόδια μου λυγίζουν, μὰ δὲ νιώθω κουρασμένος…

Μὰ πάλι πρὶν ἀποκοιμηθῶ τὸ Ντίνο μου σκέφτομαι…