Ἐννόημα
    Ἐννόημα
  • !

    Οἱ Ρουμᾶνοι δὲν ἑορτάζομεν ποτὲ τὰ γενέθλιά μας, ὅπως κάνουν αἱ ἄλλαι χῶραι τῆς γῆς… Ἑορτάζομεν μὲ πρωτόγνωρον χαράν, μὲ μουσικήν, μὲ προσκεκλημένους καὶ μὲ τὴν πλέον δυνατὴν μεγαλοπρέπειαν τὴν ὀνομαστικήν μας ἑορτήν. Ἑορτάζομε δηλαδὴ τὸ ὄνομα ποὺ ἐλάβαμε μὲ τὸ βάπτισμα. Διότι ἡ ἡμέρα τοῦ βαπτίσματός μας εἶναι ἡ ἡμέρα τῆς πραγματικῆς γεννήσεώς μας…

  • !

    Κάθε χρόνο περιμένομε – χωρὶς κανένα κίνδυνο νὰ διαψευσθοῦμε – τὴν κάθοδο τοῦ προστάτου Ἁγίου μας ἀπὸ τὸν οὐρανό. Ἔρχεται στὸ σπίτι μας. Εἰσέρχεται κάτω ἀπὸ τὴν στέγην μας, θὰ μᾶς συντροφεύῃ ὅλην τὴν ἡμέραν… Δὲν ἔρχεται ποτὲ μόνος του. Χάρις εἰς τὸν Ἅγιον ποὺ ἔρχεται εἰς τὸ σπίτι μας, ἔχομε ὅλην τὴν ἡμέραν ὁλόκληρον τὸν οὐρανὸν ὑπὸ τὴν στέγην μας. Ὁλόκληρος ἡ οὐρανία ἱεραρχία εὑρίσκεται εἰς τὴν γῆν, εἰς τὸ σπίτι μας! Εἰς τὸ σπίτι μας εὑρίσκονται τὰ Σεραφείμ… Μαζὶ μὲ τοὺς ἀγγέλους κατέρχονται ἀπὸ τὸν οὐρανὸν οἱ ἄλλοι Ἅγιοι, οἱ Ὁμολογηταί, οἱ Μάρτυρες, οἱ νεκροὶ συγγενεῖς, οἱ γείτονες… Ὅλοι εἶναι ἐκεῖ… Διότι ὅλοι εἶναι καλεσμένοι εἰς τὴν ὀνομαστικήν μας ἑορτήν… Ἡ ἑορτὴ εἶναι διπλῆ. Ὁ οὐρανὸς ἑορτάζει τὸν Ἅγιον καὶ ἡ γῆ ἐκεῖνον ὁ ὁποῖος φέρει τὸ ὄνομά του…».

Οἱ Ὀρθόδοξοι ἑορτάζουμε τὰ ὀνομαστήρια

 

Ἀπόσπασμα Ὁμιλίας τῆς Α. Θ. Π. τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου, κατὰ τὸν ἑσπερινὸν τῆς ἑορτῆς Αὐτοῦ ἐν τῇ Ἱ. Μονῇ Βαλουκλῆ (10.06.2010).

Πολλοὶ λαοὶ συνηθίζουν νὰ τιμοῦν τὰ γενέθλια, ἤτοι τὴν εἴσοδον τοῦ ἀνθρώπου εἰς τὸν κόσμον τοῦτον τῆς πτώσεως καὶ τῆς φθορᾶς. Οἱ Ὀρθόδοξοι ἀντιθέτως, δίδοντες τὸ βάρος εἰς τὴν εἴσοδόν μας εἰς τὸν νέον κόσμον τῆς ἀληθοῦς ζωῆς, δηλ. τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία πραγματοποιεῖται διὰ τοῦ ἁγίου Βαπτίσματος, ὁπότε λαμβάνομεν καὶ τὸ χριστιανικὸν ἡμῶν ὄνομα, ἑορτάζομεν τὰ ὀνομαστήριά μας καὶ ὄχι τὰ γενέθλια. Ἕνας Ρουμᾶνος Ὀρθόδοξος θεολόγος καὶ κληρικός [ΣΗΜ. «ΧΡ. ΒΙΒΛΙΟΓΡ»: Ὁ Βιργίλιος Γκεοργκίου στὸ κλασικό του βιβλίο «ΕΝΑ ΟΝΟΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ», ἐκδ. «Τῆνος»], σημειώνει ἐπιτυχῶς περὶ τούτου:

«Οἱ Ρουμᾶνοι δὲν ἑορτάζομεν ποτὲ τὰ γενέθλιά μας, ὅπως κάνουν αἱ ἄλλαι χῶραι τῆς γῆς… Ἑορτάζομεν μὲ πρωτόγνωρον χαράν, μὲ μουσικήν, μὲ προσκεκλημένους καὶ μὲ τὴν πλέον δυνατὴν μεγαλοπρέπειαν τὴν ὀνομαστικήν μας ἑορτήν. Ἑορτάζομε δηλαδὴ τὸ ὄνομα ποὺ ἐλάβαμε μὲ τὸ βάπτισμα. Διότι ἡ ἡμέρα τοῦ βαπτίσματός μας εἶναι ἡ ἡμέρα τῆς πραγματικῆς γεννήσεώς μας… Κάθε χρόνο περιμένομε – χωρὶς κανένα κίνδυνο νὰ διαψευσθοῦμε – τὴν κάθοδο τοῦ προστάτου Ἁγίου μας ἀπὸ τὸν οὐρανό. Ἔρχεται στὸ σπίτι μας. Εἰσέρχεται κάτω ἀπὸ τὴν στέγην μας, θὰ μᾶς συντροφεύῃ ὅλην τὴν ἡμέραν… Δὲν ἔρχεται ποτὲ μόνος του. Χάρις εἰς τὸν Ἅγιον ποὺ ἔρχεται εἰς τὸ σπίτι μας, ἔχομε ὅλην τὴν ἡμέραν ὁλόκληρον τὸν οὐρανὸν ὑπὸ τὴν στέγην μας. Ὁλόκληρος ἡ οὐρανία ἱεραρχία εὑρίσκεται εἰς τὴν γῆν, εἰς τὸ σπίτι μας! Εἰς τὸ σπίτι μας εὑρίσκονται τὰ Σεραφείμ… Μαζὶ μὲ τοὺς ἀγγέλους κατέρχονται ἀπὸ τὸν οὐρανὸν οἱ ἄλλοι Ἅγιοι, οἱ Ὁμολογηταί, οἱ Μάρτυρες, οἱ νεκροὶ συγγενεῖς, οἱ γείτονες… Ὅλοι εἶναι ἐκεῖ… Διότι ὅλοι εἶναι καλεσμένοι εἰς τὴν ὀνομαστικήν μας ἑορτήν… Ἡ ἑορτὴ εἶναι διπλῆ. Ὁ οὐρανὸς ἑορτάζει τὸν Ἅγιον καὶ ἡ γῆ ἐκεῖνον ὁ ὁποῖος φέρει τὸ ὄνομά του…».

Ταῦτα ἀσφαλῶς δὲν ἰσχύουν μόνον διὰ τοὺς Ρουμάνους, ἀλλὰ καὶ δι’ ἡμᾶς καὶ δι’ ὅλους τοὺς Ὀρθοδόξους, πλὴν τῶν Σέρβων, οἱ ὁποῖοι ἀντὶ τοῦ προσωπικοῦ των προστάτου Ἁγίου συνηθίζουν νὰ τιμοῦν τὸν προστάτην ἅγιον ὅλης τῆς οἰκογενείας, μὲ τὴν τελετὴν τῆς «Σλάβας» (…)