Ἐννόημα
    Ἐννόημα
  • !

    Ὅποιος ζεῖ μέ ἀγάπη, ζεῖ μέ τόν Θεό· καί (τότε) ἀφοῦ ὁ Θεός εἶναι ἀγάπη, μέσα του ζεῖ ὁ Θεός.

  • !

    Ὁ Θεός δέν θέλει νά ζεῖ ὁ ἄνθρωπος γιά τόν ἑαυτό του (γι᾿ αὐτό καί δέν μᾶς ἔδειξε, τί χρειάζεται ὁ καθένας γιά τόν ἑαυτό του), ἀλλά θέλει ὁ κάθε ἄνθρωπος νά ζεῖ σέ μιά κοινωνία ἀγάπης· καί γι᾿ αὐτό μᾶς ἔδειξε, τί χρειάζεται νά κάνει ὁ κάθε ἕνας μας, ὅλοι, γιά τόν ἄλλο.

Μὲ τὶ ζεῖ ὁ ἄνθρωπος;

 

\"\"

Ἡ πείρα μέ δίδαξε, ὅτι ὁ ἄνθρωπος «δέν ζεῖ»· οὔτε, ὅταν «τηράει» τήν δουλειά του· οὔτε, ὅταν «τηράει» τόν ἑαυτό του· ἀλλά, ὅταν «τηράει» τήν ἀγάπη.

Μέ ἄλλα λόγια, ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μέ τόν ἑαυτό του· καί γιά τόν ἑαυτό του· ἀλλά μέ τήν ἀγάπη καί γιά τήν ἀγάπη.
 

* * *
 
• Μιά μητέρα, ἴσως ποτέ δέν θά καταλάβει, τί θέλουν καί τί ζητοῦν στή ζωή τους τά παιδιά της, ἄν δέν ἔχει ἀγάπη.

• Ἕνας πλούσιος, ποτέ δέν θά καταλάβει, τί εἶναι αὐτό πού τοῦ λείπει, τί εἶναι αὐτό πού τοῦ χρειάζεται, ἄν δέν ἔχει ἀγάπη.

• Καί γενικά κανένας ἄνθρωπος δέν θά μπορέσει ποτέ, νά καταλάβει, ἄν πιό πολύ τοῦ χρειάζονται παπούτσια γερά γιά δουλειά ἤ παπούτσια ἐλαφρά καί μαλακά γιά τόν ἐνταφιασμό του, ἄν δέν ἔχει ἀγάπη.

Καί ἐγώ ζοῦσα, σάν ἄνθρωπος, ὄχι στό μέτρο πού φρόντιζα γιά τόν ἑαυτό μου, ἀλλά στό μέτρο πού ἔδειχνα ἀγάπη στόν περαστικό: π.χ. στή φτωχή γυναίκα· στόν βαθμό πού τήν πονοῦσα καί τήν ἀγαποῦσα.

Ναί. Ἔτσι εἶναι:

Ὁ σοφός τό ξέρει, ὅτι δέν «ζεῖ» στόν βαθμό πού φροντίζει γιά τόν ἑαυτό του, ἀλλά στόν βαθμό πού ἀγαπάει τήν ξένη, τήν περαστική γυναίκα, καί λυπᾶται τά παιδιά της.

Καί γενικά, ὅλοι οἱ ἄνθρωποι δέν «ζοῦν» στό μέτρο πού κοιτᾶνε τόν ἑαυτό τους, ἀλλά στό μέτρο πού ἔχουν μέσα τους ἀγάπη.
 

* * *
 
Παλαιότερα νόμιζα, ὅτι ὁ Θεός δίνει στούς ἀνθρώπους «ζωή» καί θέλει νά τήν «ζήσουν»!

Τώρα τό ἔχω συνειδητοποιήσει, ὅτι ἰσχύει τό ἐντελῶς ἀντίθετο. Ὅτι δηλαδή ὁ Θεός δέν θέλει νά ζεῖ ὁ ἄνθρωπος γιά τόν ἑαυτό του (γι᾿ αὐτό καί δέν μᾶς ἔδειξε, τί χρειάζεται ὁ καθένας γιά τόν ἑαυτό του), ἀλλά θέλει ὁ κάθε ἄνθρωπος νά ζεῖ σέ μιά κοινωνία ἀγάπης· καί γι᾿ αὐτό μᾶς ἔδειξε, τί χρειάζεται νά κάνει ὁ κάθε ἕνας μας, ὅλοι, γιά τόν ἄλλο.

Ἔτσι τώρα, τό ἔχω πιά συνειδητοποιήσει, ὅτι οἱ ἄνθρωποι, ὅταν κοιτᾶνε τόν ἑαυτό τους, φαντάζονται – ναί, ἁπλά τό φαντάζονται – ὅτι ζοῦν. Γιατί στήν πραγματικότητα, ὁ ἄνθρωπος ζεῖ μόνο μέ τήν ἀγάπη.
 

* * *
 
Ὅποιος ζεῖ μέ ἀγάπη, ζεῖ μέ τόν Θεό· καί (τότε) ἀφοῦ ὁ Θεός εἶναι ἀγάπη, μέσα του ζεῖ ὁ Θεός.