Μὲ λόγια, μὲ φυσιογνωμία, καὶ μὲ τρόπους

μιὰ ἐξαίρετη θὰ κάμω πανοπλία·

καὶ θ’ ἀντικρύζω ἔτσι τοὺς κακοὺς ἀνθρώπους

χωρὶς νὰ ἔχω φόβον ἢ ἀδυναμία.

Θὰ θέλουν νὰ μὲ βλάψουν. Ἀλλὰ δὲν θὰ ξέρει

κανεὶς ἀπ’ ὅσους θὰ μὲ πλησιάζουν

ποῦ κεῖνται ἡ πληγές μου, τὰ τρωτά μου μέρη,

κάτω ἀπὸ τὰ ψεύδη ποὺ θὰ μὲ σκεπάζουν.—

Ρήματα τῆς καυχήσεως τοῦ Αἰμιλιανοῦ Μονάη.

Ἄραγε νἄκαμε ποτὲ τὴν πανοπλία αὐτή;

Ἐν πάσῃ περιπτώσει, δὲν τὴν φόρεσε πολύ.

Εἴκοσι ἑπτὰ χρονῶ, στὴν Σικελία πέθανε.