Μετά τοὺς ποιμένας ἔρχονται οἱ Μάγοι. Οἱ ποιμένες ἦσαν Ἰουδαῖοι καὶ ἄνθρωποι κατωτέρας κοινωνικῆς τάξεως. Οἱ Μάγοι ἦσαν εἰδωλολάτραι καὶ ἄνθρωποι ἀνωτέρας κοινωνικῆς θέσεως. Δία τῶν ποιμένων ἀντιπροσωπεύονται εἰς τὴν προσκύνησιν τοῦ Χριστοῦ οἱ Ἑβραῖοι καὶ ἡ κατωτάτη ἀνθρωπίνη βαθμίς, οἱ ἀμόρφωτοι. Διά τῶν μάγων ἀντιπροσωπεύεται ἡ ἀπαρχὴ τῆς ἐξ ἐθνῶν ἐκκλησίας καὶ ἡ ἀνωτάτη ἀνθρωπίνη βαθμίς, οἱ μορφωμένοι ἑπομένως διὰ τῶν ποιμένων καὶ μάγων ἐκπροσωποῦνται πάντες οἱ ἄνθρωποι. Εἲδομεν τὴν προσκύνησιν τῶν ποιμένων. Ἂς ἴδωμεν τώρα καὶ τὴν προσκύνησιν τῶν μάγων κατὰ τὸν Ματθαῖον.

«Τοῦ δέ Ἰησοῦ γεννηθέντος ἐν Βηθλεὲμ τῆς Ἰουδαίας ἐν ἡμέραις Ἡρώδου τοῦ Βασιλέως, ἰδοὺ Μάγοι ἀπὸ ἀνατολῶν παρεγένοντο εἰς Ἱεροσόλυμα λέγοντες∙ ποῦ ἐστιν ὁ τεχθείς Βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων; Εἲδομεν γὰρ τόν ἀστέρα αὐτοῦ ἐν τῆ ἀνατολῆ καὶ ἤλθομεν προσκυνῆσαι αὐτόν». Οἱ ἀπὸ ἀνατολῶν οὗτοι μάγοι εἶναι πιθανώτατα τρεῖς κατὰ τὴν παράδοσιν, ὁ Κάσπαρ, Μελχὼρ καὶ Μπαλιάσαρ. Ἡ χώρα των ἐν τῇ Ἀνατολῇ εἶναι πιθανώτατα ἡ Περσία. Ὁ ἀστήρ, τὸν ὁποῖον οὗτοι εἶδον, δὲν ἦτο συνὴθης ἀστήρ, διότι ὡς θὰ ἲδωμεν, ἔλαμπε τὴν ἡμέραν καὶ κατήρχετο πολὺ χαμηλά, ὥστε ἠδύνατο νὰ δεικνύη τὴν οἰκία ἐν Βηθλεέμ,, ὃπου εὑρίσκετο ὁ Χριστὸς καὶ ἳστατο ἱσταμένων τῶν μάγων, ἐκινεῖτο κινουμένων τῶν μάγων. Ὁ ἀστὴρ λοιπὸν οὗτος ἦτο ὑπερφυσικὸν φαινόμενον ἔχων ὄψιν μόνον ἀστέρος. Ἐκ τοῦ ἀστέρος τούτου οἱ μάγοι ἐπίστευσαν, ὅτι ἐγεννήθη ὁ βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων, διότι γνῶσται οὗτοι τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης καὶ ἀστρονόμοι περίφημοι τῆς ἐποχῆς των φωτισθέντες καὶ ἐκ τοῦ θεοῦ, ἀντελήφθησαν ὡς ἀστρονόμοι ὅτι τὸ ἀσύνηθες τοῦτο φαινόμενον τοῦ ἀστέρος ἐδήλου ἀσύνηθες φαινόμενον, τὴν ἔλευσιν τοῦ ἀναμενόμενου Μεσσίου. Δία τοῦτο οἱ μάγοι λέγουσιν «εἲδομεν τὸν ἀστέρα αὐτοῦ». Ὁ σκοπὸς τῆς μεταβάσεως των εἰς Ἱεροσόλυμα ἦτο νὰ προσφέρωσιν εἰς τὸν νεογεννηθέντα βασιλέα τιμάς.

Ἡ ἐμφάνισις τῶν μάγων ἐν Ἱερουσαλὴμ ἤγειρε τὴν περιὲργειαν τοῦ λαοῦ τῆς Ἱερουσαλὴμ καὶ τὸν φόβον τοῦ βασιλέως καὶ τοῦ λαοῦ. Καὶ ὁ μὲν «βασιλεὺς Ἡρώδης ἐταράχθη» διότι ἐφοβήθη μήπως ὁ νεογέννητος βασιλεὺς καταλάβη ἐν καιρῷ τὸν θρὸνον του. Ἐταράχθη δὲ «καὶ πάσα Ἱεροσόλυμα μετ\’ αὐτοῦ» διότι ὁ λαὸς τῆς Ἱερουσαλὴμ ἐγνώριζε τὸν θυμὸν τοῦ βασιλέως ἐπὶ τῇ γεννήση νέου βασιλέως ἐξ ἄλλων γεγονότων, περὶ τῶν ὁποίων θὰ ὁμιλήσωμεν κατωτέρω.

Ὁ βασιλεὺς «συναγαγῶν πάντας τοὺς Ἀρχιερεῖς καὶ Γραμματεῖς τοῦ λαοῦ ἐπυνθάνετο παρ\’ αὐτῶν ποῦ ὁ Χριστὸς γεννᾶται».

Ὁ Ἡρώδης δηλαδὴ προσκαλεῖ εἰς τὰ ἀνάκτορα του τὸ ἀνώτατον Συνέδριον τῶν Ἰουδαίων, τοῦ ὁποίου ὁ εὐαγγελιστὴς δύο μόνον τάξεις ἀναφέρει, τὴν τῶν ἀρχιερέων καὶ τῶν γραμματέων, οὐχὶ τὴν τῶν πρεσβυτέρων τοῦ λαοῦ. Ἡ πρώτη τάξις ἀπετελεῖτο ἐκ τῶν ἐν τῇ διαθεσιμότητι εὑρισκομένων ἀρχιερέων καὶ τοῦ ἐν ἐνεργείᾳ τοιούτου, ἡ δὲ δευτέρα τάξις ἦτο ἡ τῶν γραμματέων. Οἱ γραμματεῖς οὗτοι ἤσαν οἱ ἀντιγραφεῖς κατ\’ ἀρχὰς τοῦ νόμου καὶ κατόπιν λόγιοι ἐρμηνευταὶ τούτου. Ὁ Ἡρώδης ἐρωτᾶ ποῦ γεννᾶται ὁ Χριστός, ἂν καὶ οἱ μάγοι ἠρώτησαν οὐχὶ διὰ τὸν Χριστὸν ἀλλὰ διὰ τὸν βασιλέα τῶν Ἰουδαίων, διότι ὁ Ἡρώδης ἐγνώριζεν, ὃτι ὁ Χριστὸς εἶναι ὁ βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων.

Τὸ Συνέδριον τοῦτο ἀπεφάνθη ὁμοφώνως, ὃτι ὁ τόπος τῆς γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡ Βηθλεέμ. Πρὸς ἀπόδειξιν τούτου φέρουσι τὴν προφητείαν τοῦ Μιχαίου, ἡ ὁποία ἔχει ὡς ἑξῆς: «Καὶ σὺ Βηθλεὲμ γῆ Ἰούδα οὐδαμῶς ἐλαχίστη εἶ ἐν τοῖς ἡγεμόσιν Ἰούδα».

Ἤτοι καὶ σὺ Βηθλεέμ, ἡ ὁποία εὑρίσκεσαι εἰς τὸ τμῆμα ἐκεῖνο τῆς Παλαιστίνης, τὸ ὁποῖον ἐδόθη κατὰ τὴν διανομὴν εἰς τὴν φυλὴ ν τοῦ Ἰούδα, εἰς τὴν Ἰουδαίαν, οὐδόλως μειονοκτεῖς τῶν ἄλλων πόλεων τῆς Ἰουδαίας, αἳτινες ἔχουσι προέχουσαν θέσιν λόγω πλήθους κατοίκων ἤ περιφήμων ἀρχηγῶν, οἴτινες ἐξῆλθον ἐξ αὐτῶν. «Ἒκ σοῦ γὰρ ἐξελεύσεται ἡγούμενος, ὅστις ποιμανεῖ τὸν λαόν μου τὸν Ἰσραὴλ». Δὲν μειονεκτεῖς Βηθλεέμ, διότι ἀπὸ σὲ θὰ προέλθη ἀρχηγός, ὁ ὁποῖος θὰ ποιμάνῃ τὸν λαόν μου τὸν Ἰσραήλ, ὁ Χριστός.

Μετὰ τὴν πληροφορίαν τοῦ τόπου τῆς γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ ὁ Ἡρώδης «λάθρα» κρυφίως «καλέσας τοὺς μάγους ἠκρίβωσε» ἐξηκρίβωσε «παρ\’ αὐτῶν τὸν χρόνον τοῦ φαινομένου ἀστέρος» Καλεῖ κρυφίως ὁ Ἡρώδης τούς μάγους, διότι εἶχε φονικάς διαθέσεις κατὰ τοῦ Χριστοῦ, τὰς ὁποίας ἐφοβεῖτο νὰ ἀνακοινώση μήπως ματαιώσωσιν ταύτας οἱ Ἰουδαῖοι κρύπτοντες τὸν νεογέννητον βασιλέα των. Μετὰ δὲ τὴν πληροφορίαν ταύτην ὁ Ἡρώδης γνωστοποιεῖ εἰς αὐτούς, ὃτι ὁ τόπος τοῦ ζητουμένου νεογεννηθέντος βασιλέως εἶναι ἡ Βηθλεὲμ καὶ «πέμψας αὐτούς εἰς Βηθλεέμ εἶπε∙ πορευθέντες ἐξετάσατε ἀκριβῶς περὶ τοῦ παιδίου, ἐπὰν δὲ εὓρητε αὐτό, ἀπαγγείλατε μοὶ ὃπως κἀγώ ἐλθών προσκυνήσω αὐτῶ». Ὁ Ἡρώδης δὲν μετέβη μετὰ τῶν μάγων, διότι ἐθεώρει τὴν εἲδησιν ταύτην οὐχὶ βεβαίαν άλλά πιθανήν. Ὁ Ἡρώδης εἶχε σκοποὺς δολοφονικούς. Οἱ μάγοι ὃμως οὐδὲν ὑποπτευθέντες καὶ «ἀκούσαντες» τὰ λόγια τοῦ Βασιλέως «ἐπορεὺθησαν» ἐκ τῶν ἀνακτόρων καὶ ἐξῆλθον τῆς Ἁγίας πόλεως Ἱερουσαλὴμ μὲ κατεύθυνσιν πρὸς τὴν νοτίως κειμένην Βηθλεέμ.

Κατὰ τὴν ἐξοδὸν των ὃμως ἐκ τῆς Ἱερουσαλὴμ «ἰδοὺ ὁ ἀστὴρ ὃν εἶδον ἐν τῇ ἀνατολῇ, προῆγεν αὐτοὺς» ἤτοι ὁ ἀστὴρ προεπορεύετο καὶ ὡδήγει αὐτούς. Καθ\’ ὃλην τὴν διάρκειαν τοῦ ταξειδίου των δὲν εἶδον τὸν ἀστέρα ἤ τουλάχιστον ἐξηφανίσθη, ὅταν ἔφθασαν εἰς Ἱερουσαλήμ, ἳνα ἀναγκασθῶσι νὰ ἐρωτήσωσι περὶ τοῦ γεννηθέντος Χριστοῦ καὶ τὸ πρᾶγμα γίνῃ γνωστὸν εἴς τους κατοίκους τῆς Ἱερουσαλήμ. Οἱ μάγοι εἰδόντες τὸν ἀστέρα ἐχάρησαν χαρὰν μεγάλην σφόδρα», διότι ὁ προσφιλὴς εἰς αὐτοὺς ὁδηγός, ἀποκρύβεις μετὰ τὴν ἐν τῆ ἀνατολῆ ἐμφάνισίν του, ἐφανερώθη εἰς αὐτοὺς καὶ πάλιν, ὃταν ἐξῆλθον ἐκ τῆς Ἱερουσαλήμ. \'() ἀστὴρ ὃμως οὗτος κατέρχεται χαμηλὰ ἄνωθεν τῶν κεφαλῶν των, ὥστε «προῆγεν αὐτῶν, ἕως ἐλθών ἐστάθη ἐπάνω οὗ ἢν τὸ παιδίον». Ὁ ἀστὴρ προεπορεύετο αὐτῶν ὡς ὁδηγὸς μέχρις ὅτου ἐλθών ἐστάθη ἄνωθεν τοῦ μέρους, ὃπου εὐρίσκετο ὁ Χριστός. Τὸ παιδίον εὑρίσκετο τώρα εἰς οἰκίαν τινά, εἰς τὴν ὁποίαν ἦλθον μετὰ τὴν διάλυσιν τοῦ κόσμου ἐκ τῆς ἀπογραφῆς καὶ τὴν ἐκκένωσιν τῶν οἰκημάτων. Εἰς τὴν οἰκίαν ταύτην οἱ μάγοι «εἰσελθόντες εἶδον τὸ παιδίον μετὰ Μαρίας τῆς μητρὸς αὐτοῦ» διότι ὁ Ἰωσὴφ ἀπουσίαζε, φαίνεται, κατὰ τὴν στιγμὴν ἐκείνην. Οἱ μάγοι «πεσόντες» εἰς τὰ γόνατα «προσεκύνησαν αὐτῷ καὶ ἀνοίξαντες τοὺς θησαυροὺς αὐτῶν» ἤτοι τὰ θησαυροφυλάκια των «προσήνεγκον» προσέφερον «αὐτῷ χρυσόν καὶ λίβανον καὶ σμύρναν» δῶρα βασιλικά. Κατὰ τοὺς πατέρας ὁ χρυσὸς προσφέρεται ὡς πρὸς βασιλέα, ὁ λίβανος ὡς πρὸς θεὸν καὶ ἡ σμύρνα — ἄρωμα πρὸς μυρισμὸν τῶν νεκρῶν. Ἰωαν. 19, 39 — ὡς πρὸς θνητόν.

Μετὰ τὴν ἀπόδοσιν τῶν βασιλικῶν τούτων τιμῶν οἱ μάγοι ἔσκοπευον τὴν ἑπόμενην πρωΐαν νὰ ἐπιστρέψωσι πρὸς τὸν Ἡρώδην. Τήν νύκτα ὃμως «χρηματισθέντες κατ\’ ὄναρ» λαβόντες εἰς τὸ ὀνειρὸν των τὴν θείαν ἀποκάλυψιν «μὴ ἀνακάμψαι πρὸς Ἡρώδην» νὰ μὴ ἐπιστρέψωσι πρὸς τὸν Ἡρώδην, «δι’ ἄλλης ὁδοῦ ἀνεχώρησαν εἰς τὴν χώραν αὐτῶν». Ἡ ἄλλη αὐτὴ ὁδός, διὰ τῆς ὁποίας ἀνεχώρησαν οἱ μάγοι, εἶναι ἡ πέραν τοῦ Ἰορδάνου ὁδός. Δία ταύτης οἱ μάγοι ἐπέστρεψαν εἰς τὴν Περσίαν.

Θέμα: Ἡ σημασία τῆς προσκυνήσεως τῶν μάγων.

Ποία εἶναι ἡ σημασία τῆς προσκυνήσεως τῶν μάγων καὶ ποίαν σχέσιν ἔχει αὕτη πρὸς ἡμᾶς σήμερον; Ἰδοὺ τὸ θέμα μὲ τὰς δύο του ὄψεις. «Ἂς ἴδωμεν μίαν ἑκάστην χωριστά.

Α Ἡ σημασία τῆς προσκυνήσεως τῶν μάγων: Δα νὰ ἐννοήσωμεν τὴν σημασίαν, πρέπει νὰ ἴδωμεν ποῖοι ἦσαν αὐτοὶ οἱ μάγοι καὶ τί βάθος δεικνύουν μὲ τὴν προσκύνησιν των. Οἱ μάγοι οὗτοι ἦσαν οἱ ἰσχυρότεροι, οἱ σοφώτεροι καὶ πλουσιώτεροι ἄνθρωποι τῆς χώρας των καὶ τῆς ἐποχῆς των. Μάλιστα! «Ἦσαν οἱ ἰσχυρότεροι, διότι ἦσαν κύριοι τῶν βασιλέων τῆς Περσίας. Οἱ Βασιλεῖς δὲν ἀπεφάσιζον πόλεμον ἄνευ τῆς ἐγκρίσεως των. Με τὸν ἀγαθὸν θεὸν τῆς Περσίας Ahura Mazda ἐνόμιζον ὃτι οὐδεὶς ἄλλος ἠδύνατο νὰ ἐπικοινωνῇ πλὴν τῶν μάγων. Πάντες δὲ οἱ θεοὶ οὐδενός ἄλλου ἐδέχοντο τὰς θυσίας ἐκτός τῶν μάγων. Οἱ μάγοι οὗτοι ὄχι μόνον διηύθυνον τοὺς Βασιλεῖς τῆς Περσίας καὶ ἦσαν ἔπειτα ἀπό τους θεούς, ἄλλα ἦσαν καὶ κύριοι τῶν ἀγρίων δυνάμεων. Μὲ τὰ χέρια των ἐφόνευον τὰ βλαβερὰ ζῷα, ὃπως εἶναι τὰ φίδια καὶ διάφορα ἔντομα καὶ τὰ θεωρούμενα κακορίζικα πτηνά. Εἰς αὐτοὺς ἀνετίθετο ὁ καθαρισμὸς τῶν ψυχῶν τῶν ἀνθρώπων καὶ τῶν ἀγρῶν ἀπὸ τῶν μολυσμάτων. Οἱ μάγοι ἦσαν καὶ οἱ σοφώτεροι. Μόνον αὐτοὶ ἐγνώριζον τὰς βουλάς τῶν βασιλέων, καὶ τοῦ θεοῦ. Μόνον αὐτοὶ συνεβούλευον τοὺς βασιλεῖς καὶ συνεβουλεύοντο τοὺς Θεούς. Αὐτοὶ ἦσαν ἀστρονόμοι καὶ ἀπὸ τὰ ὑψηλὰ των παλάτια ἐν Περσίᾳ ἐγνώριζον τὰς κινήσεις τῶν ἀστέρων. Αὐτοὶ ἐθεωροῦντο ὡς μάγοι, διότι ἐγνώριζον τὸ μέλλον. Κατ’ αὐτὸν τὸν τρόπον αὐτοί ἐγνώριζον τὰ μυστικὰ τοῦ Οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς καὶ δέσποζον τοῦ λαοῦ των ἐν ὀνόματι τῆς θρησκείας καὶ τῆς ἐπιστήμης. Οἱ μάγοι ἔχοντες τοιαύτην δύναμιν καὶ σοφίαν εἶχον καὶ ἀμύθητα πλούτη χρυσὸν καὶ ἄργυρον, παλὰτια καὶ ἐκτάσεις ἀπεράντους. Ἰδοὺ οἱ μάγοι!

Οὗτοι προσκυνοῦσι τὸ βρέφος Ἰησοῦν. Ποῖον εἶναι τὸ βαθὺ νόημα, τὸ ὁποῖον ἐξάγεται ἐκ τῆς πράξεως των; Ἰδού! Οἱ μάγοι ἦσαν ἱερεῖς, εἰδωλολάτραι. Ὡς ἱερεῖς εἰδωλολάτραι προσκυνοῦσι τὸ θεῖον βρέφος εἰς δήλωσιν, ὃτι ἡ παλαιὰ εἰδωλολατρικὴ ἱερατικὴ τάξις θὰ ἐξαφανισθῇ καὶ θὰ παραχωρήση τὴν θέσιν της εἰς τὸ νέον ἱεράτευμα, τὸ χριστιανικόν. Τοῦτο καὶ ἔγινεν. Οἱ μάγοι ἦσαν δυνατοί. Κάμπτοντες ὃμως τὸ γόνυ των πρὸ τοῦ τρυφεροῦ βρέφους δηλοῦσιν, ὃτι ἡ δύναμις δὲν εἶναι εὐτυχία, ἡ ὁποία εὐτυχία πηγάζει ἐκ τῆς ἁπλότητος τοῦ βρέφους Ἰησοῦ. Οἱ μάγοι εἶναι σοφοί, ὑποκλίνονται ὃμως πρὸ τῆς βρεφικῆς ἁγνότητος, εἰς δήλωσιν, ὃτι προτιμότερα εἶναι ἡ ἁγνότης ἀπὸ τὴν ὑπερήφανον καὶ μολυσμένην γνῶσιν. Μεγάλη ἀλήθεια καὶ τοῦτο! Οἱ μάγοι, οἱ ὁποῖοι μέχρι τώρα ἐψιθύριζον ἀκαταλήπτους μαγικάς λέξεις, ὑποκλίνονται πρὸ τοῦ Ἰησοῦ, ὁ ὁποῖος εἶναι ἡ καθαρὰ γλῶσσα τῆς ἀγάπης καὶ τῆς ἀληθείας. Οἱ μάγοι ἄφινουσι τὸν χρυσὸν εἰς τοὺς πόδας τοῦ Χριστοῦ, ὄχι διότι εἶχεν ἀνάγκην τοῦ χρυσοῦ ὁ Χριστός, ἀλλά διότι ὁ Χριστὸς θὰ τὸν περιφρονήσῃ. Οἱ μάγοι προσφέρουσι θυμίαμα, λίβανον εἰς δήλωσιν, ὃτι οἱ βωμοὶ καὶ οἱ καπνοὶ τῶν ἀρχαίων θυσιῶν θὰ παύσωσι. Γενικῶς δὲ οἱ μάγοι γονατισμένοι ἐντὸς τοῦ πτωχικοῦ οἴκου ὃπου ἦτο ὁ Ἰησοῦς καὶ ἐπὶ τῶν πολυτελῶν μανδυῶν των προσφέρουσι τοὺς ἑαυτοὺς των ἐξ ὁλοκλήρου. Ὁ Κύριος ξαναπαίρνει τὰ δικαιώματα του ἐπὶ τῶν ἀνθρώπων!

Ἐάν μᾶς μαγεύουν τὰ μεγαλεῖα καὶ αἱ ταπεινώσεις αὕται τῶν μάγων ἐντὸς τοῦ πτωχικοῦ οἴκου, τί ἒχομεν νὰ εἴπωμεν, ὃταν φαντασθῶμεν αὐτοὺς ἐρχομένους ἀπὸ τὴν μακρινὴν των χώραν τὴν Περσίαν ἐπάνω εἰς τὰς καμήλους των, εἰς τὰς σέλας τῶν ὁποίων κρέμανται οἱ ταξειδιωτικοὶ σάκκοι, φουσκωμένοι ἀπό προμηθείας τοῦ ταξειδίου! Οὗτοι ἀργοβαδίζουν καὶ διέρχονται τοὺς ποταμοὺς Τίγρητα καὶ Εὐφράτην καὶ τέλος πλευρίζουν τὴν νεκρὰν θάλασσαν καὶ φθάνουσιν εἰς Ἱερουσαλήμ, ἵνα προσκυνήσωσι τὸν Χριστόν. Ἐὰν ἐν τῷ οἴκῳ βλέπωμεν εἰς τὰ πρόσωπα τῷν μάγων μεγαλεῖα καὶ ταπείνωσιν, εἰς τοὺς σκονισμένους ὁδοιπόρους μάγους βλέπομεν μεγαλεῖα καὶ κόπον.

Β Ἡ σημασία τῆς προσκυνήσεως δι’ ἡμᾶς. Πόσα διδάγματα παρέχουσιν εἰς ἡμᾶς οἱ μάγοι οὗτοι! Καὶ συγκεκριμένως: Οἱ μάγοι ξεκίνησαν ἀπὸ τόσον μακρινὴν χώραν, ἳνα προσκυνήσωσι τὸν Χριστὸν εἰς τὸν οἶκον. Ἡμεῖς πλησίον εὑρισκόμενοι τῶν ἐκκλησιῶν ἀμελοῦμεν τὸν ἐκκλησιασμόν μας. Ὁποία ἐντροπή! Οἱ σοφοὶ μάγοι προσκυνήσαντες τὸν Χριστὸν ὑπέταξαν τὴν γνῶσιν εἰς τὴν ἁγνότητα τοῦ βρέφους. Ποσάκις ὃμως ἡμεῖς ὑποτάσσομεν καὶ μολύνομεν τὴν ἠθικήν μας ἁγνότητα ἀπὸ τήν γνῶσιν καὶ τὴν περιέργειαν. Οἱ δυνατοὶ μάγοι προσκυνήσαντες τὸν Χριστὸν ὑπέταξαν τὴν δύναμιν των εἰς τὴν τρυφερότητα τοῦ βρέφους, ὃπου ὑπάρχει ἡ εὐτυχία. Ἡμεῖς ὃμως συγχέομεν δύναμιν καὶ εὐτυχίαν. Νομίζομεν,. ὃτι τότε εἴμεθα εὐτυχεῖς, ὃταν εἴμεθα καὶ δυνατοί. Οἱ μάγοι μᾶς διδάσκουσιν, ὃτι ἄλλο εἶναι ἡ δύναμις καὶ ἄλλο ἡ εὐτυχία. Ὁ χρυσὸς ρίπτεται εἰς τὰ πόδια τοῦ Χριστοῦ, διότι ὅπως εἴπομεν, ὁ Χριστὸς θὰ τὸν περιφρονήσῃ. Πόσοι ἐξ ἡμῶν θέτουσι τὸν χρυσὸν οὐχὶ εἰς τοὺς πόδας των οὐδὲ εἰς τὰ χρηματοκιβώτια καὶ τὰ θυλάκια των, ἀλλά εἰς τὸ βάθος τῶν καρδιῶν των, ὥστε ὃταν χάσωσι τὸν χρυσὸν χάνουσι καὶ τὴν εἰρήνην τῆς καρδίας των. Ὁποία ἀνοησία καὶ δυστυχία! Οἱ μάγοι γονατίζουσιν ἐπὶ τοῦ πτωχικοῦ δαπέδου τοῦ οἰκίσκου ὃπου ἦτο ὁ Ἰησοῦς καὶ εἰς τὰ πολυτελῆ των ἐνδύματα. Πόσοι ἐξ ἡμῶν ἐντρέπονται νὰ γονατίσωσι κατὰ τὴν προσευχὴν των εἰς τὸν οἶκον των καὶ ἐντός τῆς ἐκκλησίας κατὰ ὡρισμένας ὥρας καὶ ἡμέρας, διότι φοροῦσι πολυτελῆ ἐνδύματα! Οἱ μάγοι γονατίσαντες δηλοῦν, ὅτι πρέπει νὰ ἐξαφανισθοϋν αἱ προλήψεις καὶ τὰ μάγια.

Καὶ ὅμως πόσοι ἐξ ἠμῶν ἔπειτα ἀπὸ 2000 χρόνια περίπου ποὺ ὑπάρχει Χριστὸς καὶ ἔπειτα ἀπὸ τόσα κηρύγματα ἐπιμένομεν εἰς προλήψεις, ὄνειρα καὶ ψιθυρίσματα μαγικά! Ὁποῖον αἶσχος! Οἱ μάγοι προσφέρουσι τοὺς ἑαυτοὺς των εἰς τὸ θεῖον βρέφος. Ποῖος ἔλεγχος δι’ ἡμᾶς, οἱ ὁποῖοι εἴμεθα τόσον φειδωλοὶ εἰς τὰς προσφοράς μας. Οἱ Μάγοι ὑπακούουσιν οὐχὶ εἰς τοὺς βασιλεῖς των καὶ ἔρχονται νὰ προσκυνήσωσι τὸν Χριστὸν ὡς βασιλέα καὶ Θεόν. Ἐλθόντες δὲ εἰς Ἱερουσαλὴμ ὁδηγοῦνται ὑπὸ τοῦ Ἡρώδου τοῦ βασιλέως εἰς τὴν Βηθλεέμ, δὲν ὑπακούουσιν ὃμως εἰς αὐτόν, «ἳνα ἐπιστρέψωσιν πρὸς αὐτόν, ἄλλα ὑπακούουσιν εἰς τὸν Θεὸν καὶ ἐπιστρέφουσι δι’ ἄλλης ὁδοῦ εἰς τὴν χώραν αὐτῶν. Καὶ ἡμεῖς πρέπει νὰ ὑπακούωμεν εἰς τοὺς ἄρχοντας ἡμῶν, ὃταν οὗτοι μᾶς ὁδηγοῦσιν εἰς τὸν Χριστόν. Νὰ ἀποχωρῶμεν ὃμως ἀπ\’ αὐτοὺς καὶ νὰ ἀναχωρῶμεν, χωρὶς νὰ τοὺς φοβώμεθα, δι’ ἄλλης ὁδοῦ, ὃταν οἱ ἴδιοι οἱ ἄρχοντες ἡμῶν εἶναι Χριστοκτόνοι.

Οὐράνιον ἀστέρα εἶχον ὡς ὁδηγόν οἱ μάγοι, ἂν καὶ ἦσαν τόσον σοφοί. Καὶ σὺ ὁσονδήποτε σοφός, δυνατὸς καὶ πλούσιος ἐὰν εἶσαι, ἔχεις ἀνάγκην ἀστέρος τινὸς τῆς ἐξ ὓψους δυνάμεως. Ἐπειδὴ ἦτο ἄσημος τότε ὁ Ἰησοῦς, ἡ μήτηρ του καὶ ὁ τόπος ὃπου εὐρίσκοντο, κατέβη ὁ ἀστὴρ καὶ ,ἔλαμπρυνεν αὐτοὺς εἰς τὰ ὄμματα τῶν μάγων. Ὅσον ταπεινὴ καὶ ἐνάρετος εἶσαι σύ, τόσον χαμηλὰ θὰ καταβῇ ἀστὴρ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ, ἳνα σὲ γνωστοποιήσῃ εἰς τούς ἀγνοοῦντάς σε. Οἱ μάγοι ἐρωτοῦν ἐντός τῆς Ἱερουσαλὴμ ποῦ ἐγεννήθη ὁ Χριστός, ἂν καὶ ἦσαν τόσον σοφοί. Σὺ διατὶ ἐντρέπεσαι νὰ ἐρωτήσῃς διὰ τὸν Χριστόν; Ἀρέσκεσαι μόνον νὰ σὲ ἐρωτοῦν ὄχι ὃμως καὶ νὰ ἐρωτᾶς. Οἱ μάγοι ἐκοπίασαν διὰ νὰ εὕρουν τὸν Χριστόν. Σὺ πῶς θέλεις χωρὶς κόπον νὰ εὓρῃς τὴν ἀλήθειαν, τὸν Χριστόν; Οἱ μάγοι τρεῖς ἢ πέντε εὑρίσκουν τὸν Χριστὸν ἡνωμένοι. Καὶ σὺ μόνος σου πῶς θὰ εὕρης τὸν Χριστόν; Ἐκεῖνοι ἀφοῦ εὗρον τὸν ἀστέρα ἠρώτησαν. Δὲν θὰ παύῃς καὶ σὺ νὰ ἐρωτᾶς. Ἐκεῖνοι ἦσαν εἰδωλολάτραι καὶ ἔδειξαν τόσον ζῆλον διὰ τὸν Χριστόν. Σύ ὁ ὁποῖος εἶσαι χριστιανὸς δὲν πρέπει νὰ κοπιάσῃς διὰ τὸν Χριστόν; Ἰδοὺ οἱ μάγοι καὶ ἡμεϊς. Πόσον μᾶς έντροπιάζουν οἱ εἰδωλολάτραι μάγοι!

Κάποτε ὁ μέγας Ἀλέξανδρος εὗρε κάποιον στρατιώτην του δειλόν, ὁ ὁποῖος ὠνομάζετο καὶ αὐτὸς Ἀλέξανδρος. Ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος εἶπε πρὸς αὐτόν: Πρέπει νὰ ἀλλάξῃς τὴν διαγωγήν σου ἤ τὸ ὂνομά σου. Ἂς διδαχθῶμεν ἀπό τοὺς εἰδωλολάτρας αὐτοὺς μάγους τὰ ἀνωτέρω μαθήματα, καὶ ἂς ἀλλάξωμεν τὴν διαγωγήν μας, ἳνα ἀξιωθῶμεν, νὰ ἴδωμεν τὸν Χριστὸν εἰς τὴν μὲλλουσαν ζωήν. Γένοιτο!