Ἔ, σεῖς στεριές καὶ θάλασσες/τ’ ἀμπέλια κι οἱ χρυσές ἐλιές/ἀκοῦστε τὰ χαμπέρια μου/μέσα στὰ μεσημέρια μου./Σ’ ὅλους τοὺς τόπους κι ἄν γυρνῶ/μόνον ἐτοῦτο ἀγαπῶ (Ἐλύτης)