Όσο κι αν ο άνθρωπος είναι πεσμένος, όσο κι αν στερείται της αγάπης, μένει μια κάποια αγάπη, μια ορμή, ας πούμε, μέσα στον άνθρωπο. Αυτή η αγάπη πρέπει να κινηθεί προς τον Θεό· να αγκαλιάσει όλο το είναι του ανθρώπου και να δώσει τον εαυτό του ο άνθρωπος στον Θεό. Μετά δεν χορταίνει τα του Θεού.
(π. Συμεών Κραγιόπουλος)