Ευτυχισμένος ο άνθρωπος που τεμαχίζεται και προσφέρεται στους άλλους, που χύνεται και ποτίζει τους άλλους. Όταν ο καιρός της δοκιμασίας του έλθη, δεν θα τρομάξη. Δεν θα έχη να φοβηθή τίποτε. Ήδη θα έχη καταλάβει ότι μέσα στην ιερουργία της αγάπης ο άνθρωπος κατά χάριν μελίζεται και δεν διαιρείται, εσθίεται και ουδέποτε δαπανάται. Έχει γίνη κατά χάριν Χριστός, και έτσι η ζωή του τρέφει και ποτίζει τον αδελφό. Δηλαδή τρέφει και αυξάνει την ίδια του την ύπαρξη.

(Γέροντας Βασίλειος Ιβηρίτης)