Η ταπείνωση πηγάζει από την αγάπη. Αν αγαπάς κάποιον, δεν τον κακολογείς, δεν τον περιφρονείς, δεν τον στενοχωρείς, διότι πληγώνεται. Εάν στενοχωρήσεις κάποιον με τα λόγια ή τη συμπεριφορά σου, δεν μπορείς ούτε να φας, ούτε να προσευχηθείς, ούτε και να κοιμηθείς.
(Γέροντας Παΐσιος Ολάρου)
Ὅλος ὁ κόσμος ἔλαμπε σάν μιά νεροσταγόνα/πρωί, στά πόδια τοῦ βουνοῦ. (Ὀδ. Ἐλύτης)
Ὅλος ὁ κόσμος ἔλαμπε σάν μιά νεροσταγόνα/πρωί, στά πόδια τοῦ βουνοῦ. (Ὀδ. Ἐλύτης)
Όταν ο άνθρωπος έχει ειρήνη μέσα του και βεβαιωθεί η ψυχή του ότι όντως ο Θεός είναι πατέρας του και διοικεί την κτίση και αυτός είναι παιδί αυτού του Παντοκράτορος Θεού, που συνέχει την κτίση, δεν κινδυνεύει και δεν έχει να φοβηθεί τίποτε. Αφού λοιπόν ο άνθρωπος ειρηνεύει με τον Θεό, ειρηνεύει και με τον πλησίον του. Παύει να βλέπει τον αδελφό του σαν εχθρό του, αλλά βλέπει τον αδελφό του σαν τον ίδιο τον Θεό του: «είδες τον αδελφό σου, είδες Κύριον τον Θεό σου».
(Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος)
Να η πιο σύντομη και εύκολη οδός για την σωτηρία: Να είσαι υπάκουος, εγκρατής, να μην κατακρίνεις, και να φυλάγεις το νου και την καρδιά σου από τους κακούς λογισμούς. Να σκέφτεσαι ότι όλοι οι άνθρωποι είναι καλοί και τους αγαπά ο Κύριος. Για τις ταπεινές αυτές σκέψεις η χάρη του Αγίου Πνεύματος θα κατοικήσει στην καρδιά σου και εσύ θα λες: «Ελεήμων ο Κύριος».
(Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης)
Ο Χριστός είναι απαραίτητος στην αρχή, όπως και στο τέλος. Όπως το χέρι του γονιού είναι απαραίτητο για να ανασύρει από το νερό ένα παιδί που πνίγεται και να το οδηγήσει στη ξηρά, να το προστατεύσει και να αποσοβήσει παρόμοιο κίνδυνο πνιγμού, έτσι και ο Χριστός είναι απαραίτητος γι’ αυτούς που πνίγονται στα νερά της αμαρτίας. (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)
Η θλίψη η κατά Θεόν έχει μέσα της χαρά. Προχωρεί κανείς εμπρός εξαιτίας της. Δεν αφήνει μέσα του την κατάθλιψη, που φθείρει τη ψυχή. Όταν υπάρχει ταπείνωση, δεν υπάρχει κατάθλιψη. Ο εγωιστής στενοχωρείται πολύ με το καθετί. Ο ταπεινός είναι ελεύθερος και ανεξάρτητος απ’ όλους κι απ’ όλα.
(Όσιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης)
Ο λόγος του Θεού έχει χαμηλή θύρα. Για να εισέλθει κάποιος μέσα ή πρέπει να είναι παιδί ή πρέπει να σκύψει ταπεινά το κεφάλι.
(Άγιος Αυγουστίνος)
Αυτό που έχει σημασία είναι να αναπαύεται ο Χριστός, η Παναγία και οι Άγιοί μας σε κάθε ενέργειά μας και τότε θα έχουμε την ευλογία του Θεού, του Χριστού και των Αγίων μας και θα αναπαύεται το Άγιο Πνεύμα σε μας.
(Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης)
Τέτοιο πράγμα είναι η πονηριά. Σκοτίζει το λογισμό και οδηγεί στον γκρεμό, εκείνον που παρεκτράπηκε από το σωστό δρόμο, έστω και μια φορά. Είναι πραγματικά τυφλή η πονηριά και δεν μπορεί να αντιληφθεί γρήγορα κανένα από τα πρέποντα.Κρύβοντας (οι πονηροί) τον εαυτό τους μέσα στις τρύπες ή στις φωλιές ή στις σπηλιές της πονηριάς, αδυνατούν να ρίξουν το βλέμμα τους προς την ακτίνα του φωτός, λόγω της ασθένειας των ματιών της ψυχής τους. (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)
Το να υποπέσεις και να εγκαταλειφθείς στα πάθη σου είναι έσχατη δουλεία, διότι πρόκειται για τη χειρότερη υποτέλεια στο χειρότερο δεσπότη. (Άγιος Κλήμης Αλεξανδρείας)
Τις καρδιές των ανθρώπων της τωρινής πονηρής γενεάς, εκτός λίγων εξαιρέσεων, αντί να αναπαύεται το πνεύμα του Κυρίου, αναπαύεται το πνεύμα του διαβόλου, και γι’ αυτό καταντήσαμε σ’ αυτό το χάλι. (Γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος)
Όσοι αξιωθήκαμε και βαπτισθήκαμε, τα καλά έργα δεν τα προσφέρουμε στον Θεό για να λάβουμε ανταπόδοση γι’ αυτά, αλλά για να φυλάξουμε την καθαρότητα του αγίου Βαπτίσματος.
(Άγιος Μάρκος ο Ασκητής)
Είναι αδύνατο ν’ αγαπήσουμε και να γνωρίσουμε τον Κύριο, αν δεν ζήσουμε σύμφωνα με τις εντολές Του. Ο άνθρωπος όμως από μόνος του είναι ανίκανος να τηρήσει τις εντολές του Θεού. Γι’ αυτό ο Ιησούς είπε: «Αιτείτε, και δοθήσεται υμίν» (Ματθ. 7, 7). Αν δεν ζητάμε, βασανίζουμε μόνοι μας τον εαυτό μας και χάνουμε τη χάρη του Αγίου Πνεύματος.
(Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης)
Η επιστήμη έκανε πολλά βήματα και σημείωσε προόδους καταπληκτικές. Όμως να είμαστε προσγειωμένοι. Δεν εξηγεί τα φυσικά γεγονότα, αλλά απλώς τα περιγράφει. Δεν έχει τη δυνατότητα να μπει στην ουσία τους. Γι\’ αυτό είναι επιδερμική η γνώση μας.
(Γέροντας Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος)
Όπως το ψωμί είναι τροφή του σώματος και η αρετή της ψυχής, έτσι και η πνευματική προσευχή, είναι τροφή του νου. Να μη θέλεις να γίνεται σε σένα ό,τι σου φαίνεται καλό, αλλά ό,τι αρέσει στον Θεό. Τότε θα είσαι ατάραχος και χαρούμενος στην προσευχή σου.
(Άγιος Νείλος ο Ασκητής)
Είναι πολύ δύσκολο να διαγνώσεις μέσα σου την υπερηφάνεια. Να όμως μερικά συμπτώματα: Αν σε προσβάλλουν δαίμονες ή σε βασανίζουν κακοί λογισμοί, αυτό σημαίνει πως δεν έχεις ταπείνωση. Γι’ αυτό, έστω κι αν δεν αντιλήφθηκες την υπερηφάνειά σου, ταπεινώσου.
(Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης)
Με την ευχαριστία, την δοξολογία, τότε στέλνει τα Χαρίσματά του ο Θεός στον άνθρωπο. Ο μόνος χρόνος που δεν πάει χαμένος, είναι ο χρόνος της Προσευχής.
(Γέροντας Κύριλλος, Μονής Οσίου Δαβίδ)
Η διικαιοσύνη είναι κάτι το θαυμαστό και κάνει τον άνθρωπο ικανό να στέκεται κοντά στον Θεό, κάνοντάς τον ισόθεο. (Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος)
Η υπερηφάνεια, θα μπορούσε να πει κανείς, ότι είναι το σπέρμα ή ρίζα του αγκαθιού της αμαρτίας, του ανθρώπου που έχει την εντύπωση μάλιστα πως δεν αμαρτάνει. (Άγιος Γρηγόριος Νύσσης)
Ευαγγελική πολιτεία είναι η πνευματική πολιτεία. Ωστόσο η οδός της πνευματικής πολιτείας ευοδώνεται περισσότερο με την πράξη παρά με τα λόγια.
(Άγιος Ισίδωρος ο Πηλουσιώτης)
Ο ανάλγητος είναι ανόητος φιλόσοφος. Είναι αυτός που εξηγεί το θέλημα του Θεού στους άλλους προς δική του κατάκριση. Αυτός που είναι τυφλός και διδάσκει τους άλλους πως να βλέπουν. Μακαρίζει τη σιωπή και την εγκωμιάζει με πολυλογία. Διδάσκει την πραότητα, και πολλές φορές οργίζεται την ώρα της διδασκαλίας. Εγκωμιάζει την προσευχή και την αποφεύγει σαν μαστίγιο.
(Άγιος Ιωάννης ο Σιναΐτης)
Μην μεριμνάς υπερβολικά για τη σάρκα σου. Μην την καλοπιάνεις και την ενισχύεις ενάντια στο πνεύμα. Διαφορετικά όταν θελήσεις να εργαστείς πνευματικά, όπως για παράδειγμα να προσευχηθείς, θα διαπιστώσεις πως η σάρκα έχει κατακυριεύσει το πνεύμα και το έχει δέσει χειροπόδαρα. Δεν το αφήνει να κινηθεί ελεύθερα, να ανακτήσει τις δυνάμεις του.
(Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης)
Δεν πρέπει να διατηρούμε τους λογισμούς που αρέσουν στο διάβολο, αλλά να τους καταστρέφουμε με το μαχαίρι του θείου λόγου. (Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός)
Στο σάπιο ξύλο γεννώνται σκουλήκια. Ομοίως και σε ανθρώπους με πραότατη επιφανειακή συμπεριφορά και νοθευμένη ηρεμία και ησυχία προσκολλάται η οργή. Όποιος την απεδίωξε από μέσα του, ευρήκε την άφεσι των αμαρτιών του. Όποιος αντιθέτως προσκολλάται σ’ αυτήν, εστερήθηκε τους οικτιρμούς του Θεού.
(Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος)
Μόνον το Πνεύμα το Άγιον εν ονόματι του Σωτήρος Χριστού μπορεί να απαλλάξει τον άνθρωπο από την καταλυτική επήρεια της αμαρτίας. Μόνον στο φως του διαλόγου της εξομολογήσεως αφανίζονται όλες οι μεθοδείες της πλάνης του πονηρού και γαληνεύει η ψυχή. Και μόνον με το Σώμα και το Αίμα του Χριστού γίνεται ο άνθρωπος Χριστοφόρος και Θεοφόρος και επιτυγχάνει του σκοπού για τον όποιον επλάσθηκε.
(καθηγητής Ανδρέας Θεοδώρου)
Υπάρχει ένας κατακλυσμός χειρότερος από τον υδάτινο: ο κατακλυσμός των παθών. Όταν τα πάθη αρχίζουν να καίνε, όταν αρχίσουν να καπνίζουν και να μαυρίζουν, όταν αναδίδουν τη δυσωδία τους και τη διαχέουν παντού, πού θα καταφύγει τότε ο άνθρωπος και ποιος θα τον σώσει; Μόνον κάτω από το χέρι του Θεού, μόνον κάτω από τη σκέπη Του, στην εξ ύψους καταφυγή. Ο κατακλυσμός των παθών καταδίωκε τον Δαυίδ, αλλ’ αυτός έφυγε απ’ αυτά και κατέφυγε στον κραταιό βραχίονα του Υψίστου· γλύτωσε από την πυρκαγιά, απ’ τον καπνό και τη δυσωδία των παθών που τον καταδίωκαν, κατέφυγε στην ουρανόθεν προστασία. (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)
Είναι αμαρτία να πιστεύουμε στα όνειρα και οράματα, με τα οποία μας εξαπατούν πολύ εύκολα οι δαίμονες και μας ρίχνουν στη φοβερή αμαρτία της υπερηφάνειας και κενοδοξίας, όταν ο άνθρωπος δώσει πολλή εμπιστοσύνη στον εαυτό του και όχι στο λόγο του Θεού.
(Γέροντας Κλεόπας Ηλίε)
Κάθε ἄνθρωπος ἔχει κάποιο χάρισμα. Βρὲς τὸ χάρισμά του καὶ ἐπαίνεσέ τον. Χρειάζεται καὶ ὁ ἔπαινος (πρὸς τόνωσιν) καὶ ἡ καλωσύνη καὶ ἡ ἀγάπη. Τότε ὁ ἄλλος καὶ πολὺ καλὸς νὰ μὴν εἶναι, διὰ τὴν τιμήν, τὸν ἔπαινον, τὴν ἀγάπην ποὺ τοῦ ἐκδηλώνουν ἐλέγχεται καὶ γίνεται καλύτερος.(Γέρων Ἱερώνυμος τῆς Αἴγινας)
Τα χαριτωμένα λόγια του χριστιανού χαρακτηρίζονται από λεπτότητα και ευγένεια. Αυτά είναι που γεννούν την αγάπη, φέρνουν την ειρήνη και τη χαρά. Αντίθετα, η αργολογία γεννάει μίση, έχθρες, θλίψεις, φιλονικίες, ταραχές και πολέμους.
(Άγιος Νεκτάριος επίσκοπος Πενταπόλεως)
Ποτέ να μην λες «γιατί περνώ αυτό;» Ή όταν βλέπεις τον άλλο με τη γάγγραινα, τον καρκίνο ή την τύφλωση, να μην λες, «γιατί το περνά αυτό;» Αλλά να παρακαλείς τον Θεό να σου χαρίσει το όραμα της άλλης όχθης… Τότε θα βλέπεις όπως οι άγγελοι τα γινόμενα εδώ όπως πραγματικά είναι: όλα στο σχέδιο του Θεού. Όλα.
(Γερόντισσα Γαβριηλία Παπαγιάννη)
Η υγεία και η αρρώστια είναι και τα δύο μέσα σωτηρίας, όταν τα εκμεταλλευόμαστε με το πνεύμα της πίστεως στον Θεό που μας αγαπά και προνοεί για εμάς. Τα ίδια όμως είναι και μέσα καταστροφής, όταν τα αντιμετωπίζουμε με λανθασμένη νοοτροπία.» Συμφιλιωθείτε λοιπόν με τη δοκιμασία σας. Υπομείνετέ την με υποταγή στον Κύριο, πιστεύοντας ότι έτσι θα ευεργετηθείτε και εσείς και οι οικείοι σας.
(Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος)
Η ταπείνωση πηγάζει από την αγάπη. Αν αγαπάς κάποιον, δεν τον κακολογείς, δεν τον περιφρονείς, δεν τον στενοχωρείς, διότι πληγώνεται. Εάν στενοχωρήσεις κάποιον με τα λόγια ή τη συμπεριφορά σου, δεν μπορείς ούτε να φας, ούτε να προσευχηθείς, ούτε και να κοιμηθείς.
(Γέροντας Παΐσιος Ολάρου)
Όταν ο άνθρωπος έχει ειρήνη μέσα του και βεβαιωθεί η ψυχή του ότι όντως ο Θεός είναι πατέρας του και διοικεί την κτίση και αυτός είναι παιδί αυτού του Παντοκράτορος Θεού, που συνέχει την κτίση, δεν κινδυνεύει και δεν έχει να φοβηθεί τίποτε. Αφού λοιπόν ο άνθρωπος ειρηνεύει με τον Θεό, ειρηνεύει και με τον πλησίον του. Παύει να βλέπει τον αδελφό του σαν εχθρό του, αλλά βλέπει τον αδελφό του σαν τον ίδιο τον Θεό του: «είδες τον αδελφό σου, είδες Κύριον τον Θεό σου».
(Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος)
Να η πιο σύντομη και εύκολη οδός για την σωτηρία: Να είσαι υπάκουος, εγκρατής, να μην κατακρίνεις, και να φυλάγεις το νου και την καρδιά σου από τους κακούς λογισμούς. Να σκέφτεσαι ότι όλοι οι άνθρωποι είναι καλοί και τους αγαπά ο Κύριος. Για τις ταπεινές αυτές σκέψεις η χάρη του Αγίου Πνεύματος θα κατοικήσει στην καρδιά σου και εσύ θα λες: «Ελεήμων ο Κύριος».
(Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης)
Ο Χριστός είναι απαραίτητος στην αρχή, όπως και στο τέλος. Όπως το χέρι του γονιού είναι απαραίτητο για να ανασύρει από το νερό ένα παιδί που πνίγεται και να το οδηγήσει στη ξηρά, να το προστατεύσει και να αποσοβήσει παρόμοιο κίνδυνο πνιγμού, έτσι και ο Χριστός είναι απαραίτητος γι’ αυτούς που πνίγονται στα νερά της αμαρτίας. (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)
Η θλίψη η κατά Θεόν έχει μέσα της χαρά. Προχωρεί κανείς εμπρός εξαιτίας της. Δεν αφήνει μέσα του την κατάθλιψη, που φθείρει τη ψυχή. Όταν υπάρχει ταπείνωση, δεν υπάρχει κατάθλιψη. Ο εγωιστής στενοχωρείται πολύ με το καθετί. Ο ταπεινός είναι ελεύθερος και ανεξάρτητος απ’ όλους κι απ’ όλα.
(Όσιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης)
Ο λόγος του Θεού έχει χαμηλή θύρα. Για να εισέλθει κάποιος μέσα ή πρέπει να είναι παιδί ή πρέπει να σκύψει ταπεινά το κεφάλι.
(Άγιος Αυγουστίνος)
Αυτό που έχει σημασία είναι να αναπαύεται ο Χριστός, η Παναγία και οι Άγιοί μας σε κάθε ενέργειά μας και τότε θα έχουμε την ευλογία του Θεού, του Χριστού και των Αγίων μας και θα αναπαύεται το Άγιο Πνεύμα σε μας.
(Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης)
Τέτοιο πράγμα είναι η πονηριά. Σκοτίζει το λογισμό και οδηγεί στον γκρεμό, εκείνον που παρεκτράπηκε από το σωστό δρόμο, έστω και μια φορά. Είναι πραγματικά τυφλή η πονηριά και δεν μπορεί να αντιληφθεί γρήγορα κανένα από τα πρέποντα.Κρύβοντας (οι πονηροί) τον εαυτό τους μέσα στις τρύπες ή στις φωλιές ή στις σπηλιές της πονηριάς, αδυνατούν να ρίξουν το βλέμμα τους προς την ακτίνα του φωτός, λόγω της ασθένειας των ματιών της ψυχής τους. (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)
Το να υποπέσεις και να εγκαταλειφθείς στα πάθη σου είναι έσχατη δουλεία, διότι πρόκειται για τη χειρότερη υποτέλεια στο χειρότερο δεσπότη. (Άγιος Κλήμης Αλεξανδρείας)
Τις καρδιές των ανθρώπων της τωρινής πονηρής γενεάς, εκτός λίγων εξαιρέσεων, αντί να αναπαύεται το πνεύμα του Κυρίου, αναπαύεται το πνεύμα του διαβόλου, και γι’ αυτό καταντήσαμε σ’ αυτό το χάλι. (Γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος)
Όσοι αξιωθήκαμε και βαπτισθήκαμε, τα καλά έργα δεν τα προσφέρουμε στον Θεό για να λάβουμε ανταπόδοση γι’ αυτά, αλλά για να φυλάξουμε την καθαρότητα του αγίου Βαπτίσματος.
(Άγιος Μάρκος ο Ασκητής)
Είναι αδύνατο ν’ αγαπήσουμε και να γνωρίσουμε τον Κύριο, αν δεν ζήσουμε σύμφωνα με τις εντολές Του. Ο άνθρωπος όμως από μόνος του είναι ανίκανος να τηρήσει τις εντολές του Θεού. Γι’ αυτό ο Ιησούς είπε: «Αιτείτε, και δοθήσεται υμίν» (Ματθ. 7, 7). Αν δεν ζητάμε, βασανίζουμε μόνοι μας τον εαυτό μας και χάνουμε τη χάρη του Αγίου Πνεύματος.
(Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης)
Η επιστήμη έκανε πολλά βήματα και σημείωσε προόδους καταπληκτικές. Όμως να είμαστε προσγειωμένοι. Δεν εξηγεί τα φυσικά γεγονότα, αλλά απλώς τα περιγράφει. Δεν έχει τη δυνατότητα να μπει στην ουσία τους. Γι\’ αυτό είναι επιδερμική η γνώση μας.
(Γέροντας Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος)
Όπως το ψωμί είναι τροφή του σώματος και η αρετή της ψυχής, έτσι και η πνευματική προσευχή, είναι τροφή του νου. Να μη θέλεις να γίνεται σε σένα ό,τι σου φαίνεται καλό, αλλά ό,τι αρέσει στον Θεό. Τότε θα είσαι ατάραχος και χαρούμενος στην προσευχή σου.
(Άγιος Νείλος ο Ασκητής)
Είναι πολύ δύσκολο να διαγνώσεις μέσα σου την υπερηφάνεια. Να όμως μερικά συμπτώματα: Αν σε προσβάλλουν δαίμονες ή σε βασανίζουν κακοί λογισμοί, αυτό σημαίνει πως δεν έχεις ταπείνωση. Γι’ αυτό, έστω κι αν δεν αντιλήφθηκες την υπερηφάνειά σου, ταπεινώσου.
(Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης)
Με την ευχαριστία, την δοξολογία, τότε στέλνει τα Χαρίσματά του ο Θεός στον άνθρωπο. Ο μόνος χρόνος που δεν πάει χαμένος, είναι ο χρόνος της Προσευχής.
(Γέροντας Κύριλλος, Μονής Οσίου Δαβίδ)
Η διικαιοσύνη είναι κάτι το θαυμαστό και κάνει τον άνθρωπο ικανό να στέκεται κοντά στον Θεό, κάνοντάς τον ισόθεο. (Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος)
Η υπερηφάνεια, θα μπορούσε να πει κανείς, ότι είναι το σπέρμα ή ρίζα του αγκαθιού της αμαρτίας, του ανθρώπου που έχει την εντύπωση μάλιστα πως δεν αμαρτάνει. (Άγιος Γρηγόριος Νύσσης)
Ευαγγελική πολιτεία είναι η πνευματική πολιτεία. Ωστόσο η οδός της πνευματικής πολιτείας ευοδώνεται περισσότερο με την πράξη παρά με τα λόγια.
(Άγιος Ισίδωρος ο Πηλουσιώτης)
Ο ανάλγητος είναι ανόητος φιλόσοφος. Είναι αυτός που εξηγεί το θέλημα του Θεού στους άλλους προς δική του κατάκριση. Αυτός που είναι τυφλός και διδάσκει τους άλλους πως να βλέπουν. Μακαρίζει τη σιωπή και την εγκωμιάζει με πολυλογία. Διδάσκει την πραότητα, και πολλές φορές οργίζεται την ώρα της διδασκαλίας. Εγκωμιάζει την προσευχή και την αποφεύγει σαν μαστίγιο.
(Άγιος Ιωάννης ο Σιναΐτης)
Μην μεριμνάς υπερβολικά για τη σάρκα σου. Μην την καλοπιάνεις και την ενισχύεις ενάντια στο πνεύμα. Διαφορετικά όταν θελήσεις να εργαστείς πνευματικά, όπως για παράδειγμα να προσευχηθείς, θα διαπιστώσεις πως η σάρκα έχει κατακυριεύσει το πνεύμα και το έχει δέσει χειροπόδαρα. Δεν το αφήνει να κινηθεί ελεύθερα, να ανακτήσει τις δυνάμεις του.
(Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης)
Δεν πρέπει να διατηρούμε τους λογισμούς που αρέσουν στο διάβολο, αλλά να τους καταστρέφουμε με το μαχαίρι του θείου λόγου. (Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός)
Στο σάπιο ξύλο γεννώνται σκουλήκια. Ομοίως και σε ανθρώπους με πραότατη επιφανειακή συμπεριφορά και νοθευμένη ηρεμία και ησυχία προσκολλάται η οργή. Όποιος την απεδίωξε από μέσα του, ευρήκε την άφεσι των αμαρτιών του. Όποιος αντιθέτως προσκολλάται σ’ αυτήν, εστερήθηκε τους οικτιρμούς του Θεού.
(Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος)
Μόνον το Πνεύμα το Άγιον εν ονόματι του Σωτήρος Χριστού μπορεί να απαλλάξει τον άνθρωπο από την καταλυτική επήρεια της αμαρτίας. Μόνον στο φως του διαλόγου της εξομολογήσεως αφανίζονται όλες οι μεθοδείες της πλάνης του πονηρού και γαληνεύει η ψυχή. Και μόνον με το Σώμα και το Αίμα του Χριστού γίνεται ο άνθρωπος Χριστοφόρος και Θεοφόρος και επιτυγχάνει του σκοπού για τον όποιον επλάσθηκε.
(καθηγητής Ανδρέας Θεοδώρου)
Υπάρχει ένας κατακλυσμός χειρότερος από τον υδάτινο: ο κατακλυσμός των παθών. Όταν τα πάθη αρχίζουν να καίνε, όταν αρχίσουν να καπνίζουν και να μαυρίζουν, όταν αναδίδουν τη δυσωδία τους και τη διαχέουν παντού, πού θα καταφύγει τότε ο άνθρωπος και ποιος θα τον σώσει; Μόνον κάτω από το χέρι του Θεού, μόνον κάτω από τη σκέπη Του, στην εξ ύψους καταφυγή. Ο κατακλυσμός των παθών καταδίωκε τον Δαυίδ, αλλ’ αυτός έφυγε απ’ αυτά και κατέφυγε στον κραταιό βραχίονα του Υψίστου· γλύτωσε από την πυρκαγιά, απ’ τον καπνό και τη δυσωδία των παθών που τον καταδίωκαν, κατέφυγε στην ουρανόθεν προστασία. (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)
Είναι αμαρτία να πιστεύουμε στα όνειρα και οράματα, με τα οποία μας εξαπατούν πολύ εύκολα οι δαίμονες και μας ρίχνουν στη φοβερή αμαρτία της υπερηφάνειας και κενοδοξίας, όταν ο άνθρωπος δώσει πολλή εμπιστοσύνη στον εαυτό του και όχι στο λόγο του Θεού.
(Γέροντας Κλεόπας Ηλίε)
Κάθε ἄνθρωπος ἔχει κάποιο χάρισμα. Βρὲς τὸ χάρισμά του καὶ ἐπαίνεσέ τον. Χρειάζεται καὶ ὁ ἔπαινος (πρὸς τόνωσιν) καὶ ἡ καλωσύνη καὶ ἡ ἀγάπη. Τότε ὁ ἄλλος καὶ πολὺ καλὸς νὰ μὴν εἶναι, διὰ τὴν τιμήν, τὸν ἔπαινον, τὴν ἀγάπην ποὺ τοῦ ἐκδηλώνουν ἐλέγχεται καὶ γίνεται καλύτερος.(Γέρων Ἱερώνυμος τῆς Αἴγινας)
Τα χαριτωμένα λόγια του χριστιανού χαρακτηρίζονται από λεπτότητα και ευγένεια. Αυτά είναι που γεννούν την αγάπη, φέρνουν την ειρήνη και τη χαρά. Αντίθετα, η αργολογία γεννάει μίση, έχθρες, θλίψεις, φιλονικίες, ταραχές και πολέμους.
(Άγιος Νεκτάριος επίσκοπος Πενταπόλεως)
Ποτέ να μην λες «γιατί περνώ αυτό;» Ή όταν βλέπεις τον άλλο με τη γάγγραινα, τον καρκίνο ή την τύφλωση, να μην λες, «γιατί το περνά αυτό;» Αλλά να παρακαλείς τον Θεό να σου χαρίσει το όραμα της άλλης όχθης… Τότε θα βλέπεις όπως οι άγγελοι τα γινόμενα εδώ όπως πραγματικά είναι: όλα στο σχέδιο του Θεού. Όλα.
(Γερόντισσα Γαβριηλία Παπαγιάννη)
Η υγεία και η αρρώστια είναι και τα δύο μέσα σωτηρίας, όταν τα εκμεταλλευόμαστε με το πνεύμα της πίστεως στον Θεό που μας αγαπά και προνοεί για εμάς. Τα ίδια όμως είναι και μέσα καταστροφής, όταν τα αντιμετωπίζουμε με λανθασμένη νοοτροπία.» Συμφιλιωθείτε λοιπόν με τη δοκιμασία σας. Υπομείνετέ την με υποταγή στον Κύριο, πιστεύοντας ότι έτσι θα ευεργετηθείτε και εσείς και οι οικείοι σας.
(Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος)