Σεμνὴ καὶ αὐστηρότατη, ὡς πρέπει
στὴ μέγιστη δόξα της,
ἀκόμα τὴν ἀδεξιότητα κρατοῦσα παιδίσκης,
ἐνῶ κάθεται στὸ θρονὶ
καὶ στὴν ἀγκάλην ἔχει
Παιδίον νέον τῶν πρὸ Αἰώνων Θεόν,
μεγαλομάτα, ἡ σιωπηλὴ Μητέρα
ἀκούει τοὺς ὕμνους καὶ τὴν ψαλμωδία
τῆς Μεγάλης πρὸς Αὐτὴν Παράκλησης.
Λόγια σπουδαῖα, δοξαστικά, πανίσχυρα,
τῆς ἀσθενοῦς ἀνθρώπινης ἱκεσίας.